De voorbije jaren heb ik altijd wel wat sympathie voor Abou Jahjah gehad. Hij is nooit een omgekeerde kruisvaarder geweest die het lot van niet-Westerlingen wilde verbeteren aan de hand van een of ander heilig boek. Hij heeft zijn culturele achtergrond nooit verloochend, maar ook nooit tot de enige aanvaardbare levensstijl uitgeroepen. Hij heeft het racisme bij de Antwerpse politie in de praktijk aangeklaagd door hun patrouilles zelf te volgen en alle wantoestanden te registreren. Hoewel hij zich in een Libanees dorp had kunnen blijven verschuilen, is hij naar België gekomen om zich in een rechtbank te verdedigen tegen de aanklachten die het politiek establishment had verzonnen om hem in diskrediet te brengen. Hij heeft veel gedaan waar ik respect voor kon opbrengen.
Allez Allez heeft na letterlijk decennia van afwezigheid opnieuw het podium opgezocht. De recensies van hun nieuwe concerten zijn goed en dit heeft ook de nieuwsgierigheid van het Leuvense muziekcentrum Het Depot gewekt. Aangezien de band oorspronkelijk al in 1985 is gesplit, is dit voor veel mensen de ideale gelegenheid om deze band met een levendige sound effectief levend aan het werk te zien.
Arno is het ook beu dat het muzikale gebeuren tegenwoordig meer in handen is van marketingspecialisten, boekhouders en stylisten dan van liefhebbers, artiesten of simpelweg mensen met wat gezond verstand. Met zijn nieuwe gelegenheidsproject Tjens Matic keert hij terug naar zijn eigen roots. De setlist bestaat uit het hardere werk van zijn oude bands Tjens Couter en TC Matic. Daarmee weet u meteen ook eens waar die 'TC' eigenlijk voor staat. Dit is, met andere woorden, geen 'best of Arno', maar een selectie van songs die de laatste jaren zelden live zijn gespeeld en die sterk afwijken van wat de muziekindustrie ons tegenwoordig proberen aan te smeren.
Zoals alle lezers van mijn blog ondertussen wel zullen weten, stoor ik me mateloos aan de negatieve effecten van de vrije markt op de leefbaarheid van mijn eigen stad. Ik kan en zal hierover klagen, maar dat lost natuurlijk niets op. Het lijkt me dan ook beter eens met een paar constructieve voorstellen voor de dag te komen. Ik ben geen verbitterde nostalgicus die enkel kan jammeren over hoe beter het vroeger wel niet was. Ik kijk vooruit en ik geloof dat het mogelijk is vooruitgang te boeken.
Dankzij enkele stakingbrekende ratten ben ik vandaag vlot in Brussel geraakt. Het ging zelfs zeer vlot. Toen ik in het station van Leuven aankwam, stond er al een trein te wachten die een paar minuten later westwaarts zou vertrekken. Onderweg was er nergens oponthoud, want er waren geen andere treinen die de wissels bezet konden houden. Ook in Brussel ging het snel vooruit. Er waren zelfs amper voetgangers die me in de weg liepen. Als het zo zit, mogen ze van mij elke dag staken.
Overal te lande zijn de parlementaire zittingsjaren weer begonnen en het kon dan ook niet lang duren voor er weer een volksvertegenwoordiger iets uitkraamde wat werkelijk niet door de beugel kan. De schuldige van dienst is ditmaal Bart Nevens, dankzij de verkiezingscampagne van zijn populaire partijvoorzitter sinds 2012 burgemeester van Kortenberg en sinds 2014 lid van het Vlaams Parlement. Als N-VA’er verdedigt hij natuurlijk de belangen van de Vlamingen in de randgemeenten rond Brussel, maar dat kan op verschillende manieren. Het kan vooral op een betere manier.
Nu ik na een korte buitenlandse vakantie weer bij ben met alle actualiteit die ik heb gemist, wil ik nog eens een punt onder de aandacht brengen dat door veel te veel mensen wordt genegeerd. Hoewel de titel misschien anders laat vermoeden, heeft deze tekst dan ook geen betrekking op de situatie in Noord-Korea.
Ik heb even op de nodige bevestigingen gewacht alvorens hier iets over te schrijven, maar het staat nu wel volledig vast. Leuven verliest alweer een uniek café en een van de weinige overgebleven zalen voor kleine fuiven en concerten. Halverwege december sluit De Blauwe Kater definitief de deuren.
Het gebouw is in zijn geheel opgekocht door de heer Patrick Vanoppen, een projectontwikkelaar waarover ik weinig positief kan vertellen. Zijn curriculum is een overzicht van slechte smaak en ondoordachte beslissingen. Het is vooral een bevestiging van de wetmatigheid dat wie veel geld heeft veel schade kan berokkenen.
Het voornemen van minister Homans om voor alle huurcontracten op de private markt een waarborg van drie maanden huur in te voeren, heeft heel wat stof doen opwaaien. Misschien kan ik de situatie nog verergeren door hier ook even over na te denken. Dat ik zelf geen huurder meer ben, doet hier niet ter zake. Dat ik soms kou heb, betekent tenslotte niet dat de aarde niet opwarmt. Bovendien herinner ik me mijn eigen slechte ervaringen met verhuurders nog goed genoeg om het algemeen gevoel van ergernis in leven te houden.
Het is al een tijdje geleden dat ik nog heb uitgeweid over de verschillende gradaties van idiotie waaraan ‘onze’ volksvertegenwoordigers ten prooi zijn gevallen, maar het is tijd voor een illustratief punt dat aan de aandacht van de media is ontsnapt. Onze journalisten hebben het dan ook veel te druk met het schrijven van nietszeggende tekstjes die de ruimte tussen advertenties moeten vullen.
