Malcolm Nix's blog

De onderstaande tekst is eigenlijk geschreven voor een online magazine dat ik niet bij naam zal noemen. Er was me om een bijdrage gevraagd, maar uiteindelijk is mijn artikel afgewezen omdat de redactie het niet zag zitten belangrijke organisaties als de AB of Live Nation voor het hoofd te stoten. Ze gaven de voorkeur aan een cd-recensie, maar ik heb niet de ambitie anderen te vertellen naar wat ze moeten luisteren of waar ze hun geld aan moeten besteden. Ik heb dan maar besloten dit als een eigen blogpost in de digitale eeuwigheid en oneindigheid van het internet te werpen. Ondertussen heb ik de tekst al aangepast op basis van de feedback van lezers. Er stond namelijk een fout in en dat moet ik dan maar durven toegeven.

Op vrijdag 3 november 2017 verwelkomt Het Depot nog eens een echte cultband. De hitparades zijn voor The Dream Syndicate altijd een vreemd land gebleven waarvoor ze nooit een visum hebben gekregen, maar de band kan wel al bijna veertig jaar op een klein maar trouw publiek rekenen. Voor zover ik weet, is dit nog maar de derde keer ooit dat ze naar België afzakken, maar het is tegelijkertijd wel al de tweede keer dat ze in het Leuvense muziekcentrum Het Depot spelen. Zo bewijzen ze tenminste dat niet alle Amerikanen onwetende barbaren zijn.

Het was eigenlijk de bedoeling deze tekst enkele dagen geleden al te posten, maar toen ons tuinhuis plots besloot af te branden, heb ik mijn prioriteiten even moeten bijstellen en heb ik me gedurende enkele dagen op wereldse zaken moeten concentreren. Maar goed, beter laat dan nooit.

Aangezien ze het dossier zelf beter kennen en zelf al een hele toelichting hebben geschreven, kan ik het ditmaal kort houden [1]. De website www.apache.be is opgericht door onderzoeksjournalisten die in alle onafhankelijkheid achter de waarheid aangaan, zelfs als die goed zit verborgen onder lagen van propaganda, angst en opportunisme. Deze organisatie, die officieel door het leven gaat als de cvba De Werktitel, wordt nu echter op een ongeziene manier tegengewerkt.

Ik heb lang nagedacht over de vraag of ik al dan niet iets zou schrijven over al die terroristische aanslagen van de voorbije dagen en jaren. Uiteindelijk heb ik besloten het toch maar te doen. Ik erger me namelijk te hard aan de berichtgeving in de media en aan de meningen van allerlei zogenaamde experts die dan mogen opdraven om gebakken lucht aan de man te brengen.

Er is de voorbije dagen al veel gepraat over een blijkbaar zeer controversiële beslissing van ING België. Normaal gezien, verwacht men hier weer een zoveelste tirade tegen excessen in de financiële sector, maar ditmaal heeft een andere vaststelling mijn aandacht getrokken.

Amper twee jaar na zijn geslaagde vorige passage duikt Gary Numan alweer op in de agenda van muziekcentrum Het Depot. Ik zal niemand vervelen met een lange inleiding, want de naam doet ongetwijfeld voldoende belletjes rinkelen. Toch wil ik twee opmerkingen maken. ten eerste wil ik erop wijzen dat het concert vorige keer al vrij lang op voorhand uitverkocht was. Wie er bij wil zijn, kan met andere woorden beter niet te lang wachten met het bemachtigen van tickets. Ten tweede hoop ik dat het voor iedereen duidelijk is dat dit geen nostalgische act is van iemand die nog snel even wat cash wil verdienen door als een jukebox zijn oude hits af te haspelen.

Op 22 april 2017 vindt de jaarlijkse International Record Shop Day plaats en ons aller Radio Scorpio maakt van deze gelegenheid gebruik om zelf ook een beurs voor liefhebbers van vinyl en cd’s te organiseren. Gezien het lage aantal platenwinkels in Leuven lijkt dit me geen vergezocht idee. Veel zou er anders toch niet te beleven zijn.

Op 27 maart 2017 heeft de gemeenteraad van Leuven gedurende 47 minuten gediscussieerd [1] over een nieuwe maatregel om sluipverkeer uit de wijk Spaanse Kroon te weren. Het is de bedoeling van het stadsbestuur te werken met zogenaamde ANPR-camera’s [2]. Kort samengevat, komt het erop neer dat camera’s worden geplaatst die nummerplaten herkennen. Wie de wijk inrijdt met een nummerplaat die niet op de lijst met toelatingen staat, krijgt automatisch een boete van 55 euro.

Mobiliteit is in een dichtbevolkte stad sowieso een complexe aangelegenheid en ik wil hier dan ook niet beweren vlotjes de perfecte oplossing uit mijn mouw te kunnen schudden. Ik wil het hier gewoon even hebben over de risico’s die aan een dergelijke aanpak verbonden zijn.

Ik heb bewust even gewacht alvorens te reageren. Het nieuwsbericht dat de KU Leuven op een of andere zwarte lijst van de Turkse overheid was beland, is immers op 1 april verschenen en ik heb me echt heel de dag afgevraagd of het niet om een grap van een of andere redactie of nieuwsdienst ging. Stilaan wordt echter duidelijk dat de situatie zo mogelijk nog grappiger is.

De Turkse overheid heeft haar spionnen in het dekadente en hopelijk goddeloze Westen de opdracht gegeven een lijst op te stellen van instellingen die steun verlenen aan de Gülen-beweging. In de praktijk betekent dit een lijst van alle organisaties en personen die niet onvoorwaardelijk overnemen wat de onfeilbare president Erdogan vertelt.

Op 15 februari 2017 ontving Donald Trump, leider van de Vrije Wereld, redder van het Blanke Ras en bouwer van Grote Muren, zijn ambts- en geestesgenoot Benjamin Netanyahu, premier van Israël. De reacties van de pers in binnen- en buitenland focusten vooral op de kwestie dat zijn onverzoenlijke houding en verdediging van een steeds uitdijende lintbebouwing aan Joodse nederzettingen het vredesproces niet vooruit zou helpen en op de Palestijnse afkeuring van zijn plannen. Niemand heeft het echter over de compleet absurde denkfouten die hij tijdens zijn toespraak [1] in het Witte Huis heeft gemaakt. Ik zal die taak dan maar even op mij nemen.

Specifiek draait het om deze passage, die ik integraal en in het Engels citeer: