In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De derde aflevering in de reeks draait om een begrip dat door iedereen doorheen het politieke spectrum wordt gebruikt, maar dat eigenlijk de kern van de zaak maskeert;
Op 18 mei 2018 verwelkomt het Leuvense muziekcentrum Het Depot (Martelarenplein 12, 3000 Leuven) nog eens een legendarische band, met name Fischer-Z. Een uitgebreide toelichting heeft weinig zin, want het concert is ondertussen al uitverkocht.
Maar nu ik toch de gelegenheid heb, wil ik iedereen toch nog eens op het hart drukken dat die laatste letter wel degelijk moet worden uitgesproken als “zed” en niet als “zie”, een fout die ik al meer dan dertig jaar lang moet aanhoren en niet langer wens te tolereren. [1]
In deze nieuwe reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De tweede aflevering in de reeks draait om een zeer misleidend begrip dat op het eerste gezicht zeer positief lijkt, maar eigenlijk te onvolledig is om de kern van het probleem te raken.
Ik begin het nieuwe jaar maar meteen met een nieuwe reeks blogposts waarin ik zal proberen een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven wil suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De eerste aflevering in de reeks draait in elk geval al meteen rond een begrip dat we al jaren elke dag moeten aanhoren, maar dat eigenlijk geen echte betekenis heeft.
Ik heb JP Van voor het eerst ontmoet in 1988. Tijdens een bezoek aan vrienden in Halle werd ik attent gemaakt op zijn winkeltje in het centrum. Ik kocht er meteen een plaat, meer bepaald de 12” 'No tears' van Tuxedomoon, voor maar liefst 140 Belgische frank, oftewel 3,5 euro. In mijn ogen een meesterwerk dat in geen enkele serieuze DJ-set mag ontbreken, maar dat volstond niet om me een goedkeurende blik op te leveren. JP Van had toen al lang afstand genomen van de 80s en had zich opgeworpen als de primaire profeet van de enige echte 60s garagerock en mod beats.
Net zoals vorig jaar [1] wil ik ook nu, enkele dagen voor het einde van 2017, terugblikken op wat in mijn ogen de belangrijkste overlijdens van het jaar zijn [2]. Dat is natuurlijk geen eenvoudige opdracht. Elk jaar, bijvoorbeeld, overlijden meer dan 100.000 Belgen. Een strenge selectie dringt zich dan ook op. Het onderstaand overzicht is dan ook verre van volledig en is enkel mijn interpretatie van wat me voldoende belangrijk lijkt om te vermelden. In elk geval is ook 2017 een jaar waarin vooral onbekende en onschuldige mensen de dood hebben gevonden omdat de belangrijkste problemen op onze planeet niet worden aangepakt.
Maar goed, we beginnen onmiddellijk met de verrassendste namen.
Mensen die al eens een blik op mijn blog werpen, weten dat ik al eens de woorden van een politicus durf te becommentariëren. Meestal probeer ik dan de absurditeit van zijn uitspraken te illustreren door middel van metaforen of andere stijlfiguren. Soms heeft dat echter geen zin. Soms is de realiteit gewoon beter dan wat eender welke satiricus ervan kan maken.
Ik presenteer u dan ook graag dit letterlijk citaat van Herman De Croo, verkozen door het volk [1].
Vandaag, 7 december 2017, hebben in Brussel ongeveer 45.000 mensen [1] betoogd voor de Catalaanse onafhankelijkheid en tegen de gerechtelijke vervolging van een aantal Catalaanse politici door het Spaanse gerecht. Ik wil me hier niet pro of contra die onafhankelijkheidseis of de werking van een of andere Spaanse onderzoeksrechter uitspreken. Ik wil me beperken tot twee vaststellingen die in de massamedia uiteraard weer niet aan bod komen.
Op woensdag 29 november 2017 heeft de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement een debat gehouden over een spraakmakende nota van het Gemeenschapsonderwijs, getiteld ‘Inspelen op de meertalige realiteit in het Gemeenschapsonderwijs” [1]. Ik wil hier niet ingaan op de ideologische vooringenomenheid of wetenschappelijke betrouwbaarheid van de conclusies in de nota of de reacties van allerlei politieke fracties. Ik wil het eens hebben over een statistische vaststelling.
