2015

Op 24 april 2015 is in de Nederlandse krant Het Parool een artikel verschenen waarin de auteurs komaf maken met een aantal hippe trends of, zoals zij het noemen, hipsterfenomenen die volgens hen beter uit het Amsterdamse straatbeeld zouden verdwijnen. Een aantal van die fenomenen is er gelukkig nooit in geslaagd de tocht naar mijn eigen stad te maken [1], maar Leuven is natuurlijk sowieso Amsterdam niet. Het is dan ook tijd dit Nederlandse schrijfsel aan te vullen met een zestal streek- of stadseigen trends die gerust mogen vervagen uit het gedrag en het geheugen [2].

1) Een glas in een café mag meer kosten als het officieel om een loungebar gaat.

Het gebeurt zelden dat ik deze blog gebruik om gezondheidskwesties of medische wantoestanden aan te kaarten, maar deze campagne van de WUCB [1] verdient toch enige aandacht.

Het paasreces is nog maar net afgelopen en met de terugkeer van de volksvertegenwoordigers is het niveau in het Vlaams Parlement automatisch weer tot het peil van de doordeweekse gemeenteraad gezakt. Geheel blind voor elke vorm van redelijkheid heeft de vertegenwoordiging van een niet bijster veel verstandiger electoraat zich weer vol hoogmoed op redeneringen geworpen die helaas niet aan voorafgaandelijk denkwerk werden onderworpen.

Om niet te veel mensen te besmetten met depressie, nu al de grootste epidemie van het Avondland, beperk ik me tot twee figuren die de bal zo mis hebben geslagen dat er zelfs geen meetkundige beeldspraak meer voor bestaat, namelijk de heer Ward Kennes en de heer Marino Keulen.

Nog een week en het is weer feest, maar het kan natuurlijk geen kwaad deze hopelijk heuglijke avond nog eens onder ieders aandacht te brengen. Ik kijk er alvast naar uit, maar misschien is wat praktische informatie relevanter voor de gemiddelde lezer.

Mélodies Dérangées vindt plaats in het Musicafé, bij de oude jas- en broekzakken ook wel bekend als Samambaïa, in de Muntstraat in Leuven. Wie met de bus wil komen, stapt best af aan het Pieter De Somerplein, bij de nostalgische liefhebbers van zinloze slachtpartijen ook wel bekend als het Ferdinand Fochplein. Onder dit plein bevindt zich ook een grote fietsenstalling, die helaas wel niet heel de nacht openblijft. Parkeerplaatsen in de onmiddellijke omgeving zijn uiteraard even zeldzaam als een eerlijke Russische ondernemer.

Meestal zijn het de Vlaams-nationalisten en andere verdedigers van de kracht van verarming die hier met veel ergernis en ook wel wat leedvermaak door de spreekwoordelijke vleesmolen worden gehaald, maar ook de linkerzijde ontsnapt niet aan mijn aandacht. Ditmaal is het de beurt aan de heer Björn Rzoska [1], voorzitter van de Groen-fractie in het Vlaams Parlement.

Op donderdag 19 maart 2015 had de heer Rzoska het in de commissie voor Mobiliteit en Openbare Werken van het Vlaams Parlement over de eventuele invoering van het wegenvignet voor vrachtwagens in het Vlaamse Gewest. Volgens hem dringt een vergelijking met de tarieven in het buitenland zich op. Naar aanleiding daarvan zei hij het volgende:

Er wordt wel eens gezegd dat het beschavingsniveau van een samenleving kan worden afgeleid uit de mate waarin ze voor haar zwakkere leden zorgt. Veel mensen hebben fysieke problemen die hun leven een stuk moeilijker en ingewikkelder maken. Vroeger had men het wel eens over gehandicapten, invaliden en later mindervaliden, maar tegenwoordig is de omschrijving 'mensen met een beperking' in de mode. Gelukkig staan die mensen er niet alleen voor. Ze kunnen rekenen op allerlei vormen van steun en dat blijft niet beperkt tot uitkeringen of persoonlijke assistentiebudgetten.

Ik heb nooit enig respect gehad voor eender welke profeet, messias, apostel, prediker of andere persoon die ook maar vaag enige religieuze boodschap wil verspreiden. Op zich is dit geen nieuws, zeker niet voor de mensen die me al wat langer kennen, maar recent is eens te meer gebleken hoe actueel en relevant de strijd nog steeds is. Enkel een atheïstische mensheid heeft een kans op een voortbestaan gekenmerkt door vooruitgang, maar blijkbaar kiezen velen nog steeds voor een eeuwigdurende herhaling van de ellende die de voorbije millennia van de menselijke geschiedenis heeft gekenmerkt.