Malcolm neemt afscheid van een goede vriend

Gisteren, 24 november 2019, is Doc, een van mijn oudste en beste vrienden, overleden. Het kwam niet helemaal onverwacht, want hij had al jarenlang serieuze gezondheidsproblemen, maar dat maakt het niet minder erg. Ik kan me er niet toe brengen een hele samenvatting te schrijven van al de jaren die we samen hebben doorgebracht, maar ik wil toch iets op digitaal papier zetten.

Ik heb Doc voor het eerst ontmoet in 1991, net buiten café Amedee. Hij was uiteraard compleet bezopen, maar ik voel me niet meteen goed geplaatst om dat anderen kwalijk te nemen. In elk geval was deze toevallige ontmoeting het begin van een lange vriendschap die ons beiden langs wegen heeft gebracht die we een paar jaar voordien onmogelijk hadden kunnen voorspellen.

Hoewel hij zijn studies geneeskunde na twee halfslachtige pogingen heeft opgegeven, is iedereen altijd de bijnaam blijven gebruiken die zijn toenmalige kotgenoten in het Pauscollege hem hebben gegeven. Zijn voorliefde voor het goede leven was voor hem belangrijker dan een succesvolle carrière.

Twee jaar later, in 1993, maakten we beiden deel uit van de acht oprichters van vzw Jeugdhuis Clockwork, een organisatie waarvan hij van 1995 tot 1997 voorzitter is geweest. Het was een stresserende periode vol problemen en teleurstellingen, maar onze band heeft die beproevingen overleefd. En hij heeft er natuurlijk een gezin aan overgehouden, want hij is uiteindelijk getrouwd met een stagiaire die bij ons kwam ontdekken hoe chaotisch het verenigingsleven kan zijn.

Nog een jaar later, in 1994, maakten we ook beiden deel uit van de vier originele oprichters van quizploeg Clockwork. Oorspronkelijk als gelegenheidsploegje voor de lokale Plaza-quiz opgericht, bleek het leveren van triviale antwoorden op onbelangrijke vragen ons goed af te gaan. Doc had zijn eigen specialiteiten, waaronder het herkennen van de meest onmogelijke foto's van mensen waarvan ik vaak nog nooit gehoord had. Clockwork begon aan een gestage opmars en geldt nu al jaren als de beste ploeg van ons taalgebied, door foute mensen ook wel eens Vlaanderen genoemd. Tijdens mijn jaren in de quizploeg heeft Doc me bewezen dat een voorliefde voor nerdy kennis en bijbehorende hobby's best te combineren valt met het drinken van liters bier, het verkopen van flauwe moppen en het luisteren naar de zwaarste metal.

Ondanks de desintegratie van het jeugdhuis en mijn vertrek uit de quizploeg hebben we nooit contact verloren. Gedurende jaren spraken we regelmatig af, bijvoorbeeld in het lokaal van vzw Amedee, de door de hebzucht van de huiseigenaar vermoorde opvolger van het café van Lucas, of in café Libertad, dat gelukkig wel nog bestaat. Die avonden werden altijd gekenmerkt door intense discussies. Sommige mensen zijn irritant omdat ze over elk mogelijk onderwerp hun mening willen opdringen, maar Doc hield het nooit bij standpunten. Hij onderbouwde alles met argumenten, niet in de eerste plaats om zijn grote gelijk te bewijzen, maar om de aanwezigen uit te dagen. Hij verviel nooit in populisme en hij kopieerde nooit blindelings de dogma's van Grote Leiders of Lichtende Voorbeelden.

Ik zal zijn gezelschap missen. Hij was een vat vol kennis en redeneringen, maar ook een mededrinker die niemand veroordeelde als er eens een pint te veel werd genuttigd. We hebben allebei overdreven, maar hij heeft er wel als eerste de gevolgen van gedragen. Eerst kwam de kanker, maar die is uiteindelijk overwonnen. Hij heeft een experimentele stamceltherapie ondergaan, wat zijn aangeboren nieuwsgierigheid natuurlijk mateloos kon boeien en wat hem zelfs als jonge veertiger een volledig nieuwe bloedgroep opleverde. Helaas heeft die therapie de nodige afstotingsverschijnselen met zich meegebracht. Getrouw aan de ironie die hem kenmerkte, was het niet zijn lichaam dat de nieuwe cellen afstootte, maar waren het de nieuwe cellen die Doc afstootten. Ze wilden daar niet zijn en ze hebben gewonnen.

Op vraag van de familie voeg ik de officiële overlijdensbrief hier niet toe, maar wie meer informatie over de begrafenis wil, mag me altijd contacteren.