2018

Ook dit jaar zijn weer veel mensen van ons heengegaan en dat verdient een terugblik die helaas weer iets te lang is uitgevallen. Hopelijk sterft er niemand van ouderdom voor hij of zij het einde van de tekst bereikt. Het was in elk geval een bewogen jaar, vol relevante gebeurtenissen en slecht nieuws over de toestand van onze planeet, maar enkele individuen zullen de volledige instorting van de menselijke beschaving alvast niet meer meemaken. Helaas blijkt de dood de enige uitweg uit de spiraal der wereldwijde stupiditeit te zijn.

Beste medebewoners van Leuven,

Mevrouw Rutten is de voorzitter van Open Vld en bijgevolg minstens medeverantwoordelijk voor de zesjaarlijkse afgang van Rik Daems, waarvoor ze in Leuven blijkbaar geen geschikte vervanger vindt. Het is echter veel dringender vervanging voor haar te vinden, want haar recentste standpunt over de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen getuigt werkelijk van een ideologisch gestuurde blindheid voor logica. Helaas is het voor onze politici niet verboden zichzelf te verbieden rationeel na te denken.

In het noorden van Syrië ligt een kleine enclave, Rojava genaamd, die de laatste maanden nog meer dan voordien het mikpunt van militaire bombardementen en religieus geïnspireerde zuiveringen is geworden. De boosdoener is niet het Syrisch leger, dat elders dringender problemen moet proberen op te lossen, of IS, dat ondertussen zo goed als volledig uit Syrië is verjaagd en bovendien lijdt aan een negatieve ratio tussen zelfmoordterroristen en nieuwe rekruten. De meeste slachtoffers worden gemaakt door het Turkse leger en door de kleine milities waarmee dat leger ter plekke samenwerkt.

Beste sociale ecologisten, ecologische socialisten en inhoudelijk beperkte aanhangsels,

Beste Bart,

De afgelopen gemeenteraadsverkiezingen hebben voor alle partijen gevarieerde resultaten opgeleverd. Elke partij had wel een paar overwinningen te vieren en tegenvallers te betreuren. U vormt hierop geen uitzondering. Uw Antwerpse machtspositie heeft standgehouden, maar in Leuven is het minder goed afgelopen. Lorin de Overloper heeft een beetje winst geboekt, maar mag de komende zes jaar aan de Klaagmuur doorbrengen.

Gisteren, 12 oktober 2018, woonde ik het grote verkiezingsdebat van de Leuvense Persclub bij. Ik was overigens niet de enige, want de zaal zat goed vol. Met ongeveer duizend inschrijvingen moest de organisatie zelfs van de Minnepoort naar de aula Pieter De Somer uitwijken. Dit betekent dat meer dan 1 percent van de Leuvense kiesgerechtigden dit debat wilde bijwonen en dat is best wel verrassend veel voor een dergelijk evenement. Bovendien kon wie er niet bij was het debat ook live volgen op Radio Scorpio, een zender die wel wat luisteraars kan gebruiken [1].

Enkele dagen geleden heb ik een blogpost geschreven over de komende gemeenteraadsverkiezingen. Betrouwbare bronnen hebben me echter gewezen op een klein foutje in deze tekst dat ik nu graag zou rechtzetten.

Binnen minder dan twee weken moeten we weer met zijn allen naar een of ander overbevolkt lokaal op wandelafstand om een aantal stemmen uit te brengen. Blijkbaar zijn onze gemeente- en provincieraden aan vervanging toe, hoewel iedereen zich wellicht afvraagt in welke mate het nog van belang is provinciale vertegenwoordigers te kiezen nu de Vlaamse Regering op initiatief van de N-VA heeft beslist de provincies van een hele reeks belangrijke bevoegdheden te beroven [1]. Ik wil me dan ook vooral focussen op de gemeenteraadsverkiezingen.

Nu onze Europese samenleving, afhankelijk van uw persoonlijk standpunt, wordt bedreigd door milieuvernietigende multinationals of misdadige migranten, vindt de Europese Commissie het eindelijk een prioriteit om eens werk te maken van een oud probleem dat de mensen al jarenlang verdeelt en voor blijvende conflicten zorgt. Met slechts vijf minuten politieke moed zullen onze politici eindelijk een keuze maken die de onverantwoordelijke generaties voor hen in al hun lafheid en kortzichtigheid steeds hebben uitgesteld.

Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk heeft de recente onderzoeksjournalistiek naar een organisatie als Schild en Vrienden me ertoe aangezet eindelijk eens een standpunt in te nemen over heel de problematiek van de vluchtelingen die hier al verblijven of nog blijven aankomen. Ik had dit al eerder kunnen doen, maar dit lijkt me het gepaste moment om toch eens helder uiteen te zetten waarom we precies vluchtelingen in ons land moeten opnemen.

Blackpool is een van die Britse steden die steeds meer op Detroit beginnen te lijken. Elk jaar lijkt de armoede weer met een paar percenten te zijn gestegen en dat uit zich in toenemende aantallen daklozen, bedelaars en vervallen gebouwen die door het het gemiddelde Belgische stadsbestuur  onmiddellijk onbewoonbaar zouden worden verklaard, maar ginds blijkbaar nog als hotel dienst mogen doen.

Op 18 en 19 juli 1998, exact twintig jaar geleden, werd de eerste en enige echte cd van Les Baudouins Morts opgenomen. Het is een ideale gelegenheid om eens terug te blikken. In welke mate heeft deze cd de tand des tijds doorstaan en op welke wijze kunnen we er nog iets uit leren dat ook in het heden nuttig is?

De opnames:

De opnames hebben twee dagen in beslag genomen. In de praktijk kwam dat dus neer op twee namiddagen want een echte Baudouin Mort functioneerde niet voor het middaguur en nadien ook meestal niet op volle kracht.

We zouden het bijna vergeten, maar het Vlaams Belang bestaat ook nog. Na de volgende gemeentelijke, Vlaamse en nationale verkiezingen zou de situatie heel anders kunnen worden, maar op dit ogenblik heeft deze partij her en der nog een verkozene. Die mensen komen over het algemeen niet meer zo vaak in de media als dertig, twintig of tien jaar geleden, maar ze bestaan nog en ze nemen ook nu en dan het woord.

Het is weer eens gebeurd. Enkele dagen geleden is weer een van mijn oude maten uit de punkscene overleden. Markus, zoals hij zich de afgelopen vijftien jaar of zo liet noemen, was natuurlijk in de eerste plaats de zanger/bassist van Zyklome A, een van die monumenten uit de jaren 80 die nog steeds tot de verbeelding spreken. Helaas moeten we die bladzijde nu definitief omdraaien. Na zijn overlijden is nog slechts een enkel origineel lid van de band in leven, wat erop neerkomt dat Zyklome A nooit meer op een affiche zal staan.

Vandaag, 14 juni 2018, wordt de eerste wedstrijd gespeeld van het WK voetbal. Op het programma staat traditiegetrouw de eerste match van het gastland. Op sportief vlak zou dat voor de Russen geen probleem mogen zijn, want hun tegenstander is niemand minder en vooral niemand meer dan Saoedi-Arabië, een land dat niet echt bekendstaat om zijn wereldelftal en waar het voor de jeugd moeilijker is een vlak stuk grasland te vinden dan een derde vrouw te kopen, een Filipijnse gastarbeider te mishandelen of een wahabistische imam in het buitenland te financieren.

Het is een tijdje geleden dat ik nog een blogpost in deze reeks heb kunnen publiceren, maar op woensdag 13 juni 2018 heeft het Vlaams Parlement een actualiteitsdebat gehouden over de stijgende armoede in Vlaanderen. Een dergelijk onderwerp levert natuurlijk altijd genoeg munitie op om zowat heel de politieke klasse belachelijk te maken, maar ik wil me tot een voorbeeld beperken.

Als ik nadenk over de sluiting van het voormalige jeugdhuis in de Boekhandelstraat [1], is de eerste vaststelling natuurlijk dat we allemaal stilaan stokoud worden. Zelfs de mensen die ik daar als veertien- of vijftienjarigen voor het eerst in hun leven een pint zag bestellen, zijn nu al ouder dan dertig en de kliek waarmee ik de meeste avonden heb doorgebracht, balanceert ondertussen gevaarlijk op de grens van de halve eeuw.

In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De negende aflevering gaat in op een verschijnsel waar de meeste mensen, hoewel ze er ongeveer dagelijks mee worden geconfronteerd, eigenlijk nooit bij stilstaan.

In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De achtste aflevering betreft een opzettelijke verdraaiing van de feiten door mensen die zich onterecht een hogere sociale status dan anderen willen toe-eigenen.

In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De zevende aflevering betreft een principe van de democratische rechtsstaat dat dagelijks wordt misbruikt, in het bijzonder door tegenstanders van de eigenlijke inhoud van het begrip.

In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De zesde aflevering in de reeks betreft een uitzonderlijk domme uitspraak die het politieke wereldje nochtans als een onbetwistbare waarheid blijft herhalen.

Ik wil of durf hier niet te beweren dat ik alle wetenschappelijke inzichten begrijp die professor Hawking ooit heeft verkondigd. Zijn theorieën zijn bedoeld voor grotere breinen dan het mijne en mijn kennis van elementaire wiskunde is te beperkt om zelfs maar de symbolen te kennen die hij in zijn berekeningen gebruikt. Dit betekent echter niet dat ik hem nooit de aandacht heb geschonken die hij als een van de grootste intellectuelen van de afgelopen decennia meer dan verdiende.

In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De vijfde aflevering in de reeks betreft een discussie die al jaren aansleept zonder enig zicht op een bevredigend resultaat.

In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De vierde aflevering in de reeks is wat technischer, maar daarom niet minder relevant.

In deze reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De derde aflevering in de reeks draait om een begrip dat door iedereen doorheen het politieke spectrum wordt gebruikt, maar dat eigenlijk de kern van de zaak maskeert;

In deze nieuwe reeks probeer ik een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven te suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De tweede aflevering in de reeks draait om een zeer misleidend begrip dat op het eerste gezicht zeer positief lijkt, maar eigenlijk te onvolledig is om de kern van het probleem te raken.

Ik begin het nieuwe jaar maar meteen met een nieuwe reeks blogposts waarin ik zal proberen een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven wil suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De eerste aflevering in de reeks draait in elk geval al meteen rond een begrip dat we al jaren elke dag moeten aanhoren, maar dat eigenlijk geen echte betekenis heeft.

Ik heb JP Van voor het eerst ontmoet in 1988. Tijdens een bezoek aan vrienden in Halle werd ik attent gemaakt op zijn winkeltje in het centrum. Ik kocht er meteen een plaat, meer bepaald de 12” 'No tears' van Tuxedomoon, voor maar liefst 140 Belgische frank, oftewel 3,5 euro.  In mijn ogen een meesterwerk dat in geen enkele serieuze DJ-set mag ontbreken, maar dat volstond niet om me een goedkeurende blik op te leveren. JP Van had toen al lang afstand genomen van de 80s en had zich opgeworpen als de primaire profeet van de enige echte 60s garagerock en mod beats.