Zoals sommigen misschien al hebben gemerkt en anderen dan weer niet interesseert, is de website www.malcolmnix.be dit weekend grondig aangepakt. Het gaat hier niet gewoon om een update met een paar technische aanpassingen, want er staan ook heel nieuwe rubrieken op die misschien wat toelichting kunnen gebruiken.
Met uitzondering van de producenten van doodskisten en enkele grote farmaceutische bedrijven, heeft de pandemie iedereen problemen opgeleverd. Ooit zullen we al die beperkende maatregelen echter achter ons kunnen laten en daar kunnen we ons best nu al op voorbereiden. Dit geldt voor zowat iedereen, van leerkrachten tot vrachtwagenchauffeurs, maar ik focus me liever op het wereldje waarin ik me het meest thuis voel.
Ooit zullen de Belgische concertzalen, cafés, jeugdhuizen en aanverwante gebouwen de deuren weer mogen openen. Zodra dat gebeurt, zullen veel mensen uitkijken naar de concerten die ze eindelijk weer live kunnen zien. Minstens even belangrijk is dat ook alle muzikanten in dit land verwachtingsvol denken aan de dag waarop ze zelf weer op een podium mogen staan. Ik verwacht op dat vlak een kleine stormloop, helaas wel kleiner dan de waarschijnlijk ongeveer gelijktijdige bestorming van de voetbalstadions door ongeletterde meutes die een gekleurde sjaal nodig hebben om zich te herinneren welke club ze moeten aanmoedigen.
Die stormloop zou goed nieuws zijn, zowel voor de muziekliefhebbers die al lang genoeg thuis zitten als voor de uitbaters van al die etablissementen, maar er is ook een potentieel nadeel dat we in de euforie van het moment niet uit het oog mogen verliezen. Er zijn heel wat professionele muzikanten die al ongeveer een jaar zonder een echt inkomen zitten. Goed, de zeer diverse overheden in dit land hebben allerlei steunmaatregelen genomen, maar voor velen is het toch een jaar met meer zwarte dan witte sneeuw geworden. De kans is dan ook groot dat al die professionals, als we ze zo mogen noemen, elkaar zullen verdringen om elke mogelijke plek op een concertkalender in handen te krijgen. Waarschijnlijk zullen de meesten zelfs bereid zijn onder hun normale prijs te gaan, met als enige motief zo veel mogelijk betaalde opdrachten in handen te krijgen. Op het eerste gezicht klinkt dat niet echt als een potentieel nadeel, maar helaas is het dat wel.
De kans is namelijk groot dat zij, in al hun ijver en onder druk van hun boekhouder, de kleinere, onbekendere en/of op een alternatief publiek mikkende bands zullen verdringen en dat die laatste groep het nog moeilijker dan vroeger zal hebben om boekingen vast te krijgen. Ik zie die verarming van onze muziekcultuur niet zitten. Dat heeft natuurlijk deels met mijn eigen muzikale smaak te maken, maar zeker ook met mijn persoonlijke ervaringen met al die onafhankelijke muzikanten die in de loop der jaren heb leren kennen en die in mijn ogen een betere behandeling verdienen.
Er zijn misschien verschillende manieren om zich hiertegen te wapenen en ik sta open voor eenieders suggesties, maar volgens mij is het vooral nodig nu al een hoop van die bands met een lager omzetcijfer te verzamelen en aan mogelijk geïnteresseerde organisatoren aan te bieden. Als men weet dat er een probleem zal zijn, kan men zich maar beter tijdig voorbereiden. Om die reden heb ik dus besloten een eigen booking agency op te richten dat zich exclusief zal focussen op binnen- en buitenlandse artiesten in de alternatieve scene die ook een kans moeten krijgen op onze Belgische podia te verschijnen.
Misschien is dit het ideale moment om eens uit te leggen wat een band in mijn ogen eigenlijk 'alternatief' maakt. Dat begrip wordt te pas en te onpas in het rond gestrooid, maar volgens mij weten veel mensen niet eens zelf wat ze hiermee bedoelen, laat staan dat ze er allemaal dezelfde betekenis aan zouden geven. Alternatieve bands spelen in elk geval niet altijd bijna of helemaal gratis. Zij hebben immers ook allerlei kosten, zoals transport, materiaal, de huur van een repetitieruimte of de opnames van een cd waarvan ze op voorhand niet weten of ze ooit voldoende exemplaren zullen verkopen om de kosten te dekken. Commerciële bands spelen in het begin van hun carrière soms ook zeer goedkoop, gewoon omdat niemand meer voor hen wil betalen. De kostprijs is in elk geval niet het enige criterium. Eigenlijk is het niet zo moeilijk een definitie op te stellen.
Als iemand geld als een doel en niet als een middel beschouwt, denkt hij commercieel. Als iemand muziek en al wat daarbij hoort als het doel ziet en geld enkel beschouwt als een middel om te kunnen overleven, denkt hij niet commercieel.
Als iemand roem als een doel en muzikale kwaliteit als een middel beschouwt, volgt hij het commercieel denken. Als iemand muzikale kwaliteit als een doel en bekendheid als een eventueel en onwaarschijnlijk gevolg daarvan beschouwt, volgt hij het commercieel denken niet.
Een alternatieve artiest is iemand die vindt dat niet enkel hijzelf, maar eigenlijk heel de wereld in beide gevallen die tweede zienswijze zou moeten volgen.
Mensen die zich in deze definitie kunnen vinden en zelf connecties met bands hebben, bijvoorbeeld omdat ze er zelf deel van uitmaken, mogen me altijd contacteren. Ook onbekende bands zonder jarenlange reputatie verdienen aandacht en aanmoediging.
Hoge bomen vangen veel wind, maar aangezien ik me niet door mijn ego mag laten leiden, houd ik het er maar bij dat ook middelmatige struiken met weinig bladgroei en een parasitaire schimmelinfectie een briesje kunnen voelen. Misschien zullen sommige mensen nu verkondigen dat ik dit voor het geld doe, maar dat trek ik me niet aan. Zowel de bands als ikzelf houden hier amper iets aan over. Dat hoeft niet altijd een probleem te zijn. Meer nog, als geld de belangrijkste drijfveer wordt, is de kwaliteit meestal het eerste slachtoffer en ik blijf erbij dat de bands die op deze vernieuwde website staan vermeld wel degelijk meer kwaliteit bieden dan de uit kunststof opgetrokken verbruiksgoederen die onze hitparades bevolken.
