De afgelopen maanden heb ik in verschillende nieuwsbrieven aangekondigd dat ik later nog zou toelichten waarom op 4 december de laatste aflevering van Musiques Dépassées plaatsvindt. Na lang nadenken, heb ik besloten hiermee nog te wachten tot na de fuif in kwestie. Het is nu nog niet het juiste moment om terug te blikken, na te denken of discussies te voeren. Eerst moet er worden gefeest. Naderhand kunnen we van gedachten wisselen over de redenen waarom deze fuivencyclus ten einde loopt. Wordt vervolgd, met andere woorden.
Ik kan in elk geval al benadrukken dat ik er niet mee stop omdat het me niet langer actueel of relevant lijkt. Er moet een nieuwe premier worden gevonden en de koning belt naar Wilfried Martens. De media hebben het enkel over de economische crisis, de fabriekssluitingen en de werkloosheid. Er liggen nog steeds Amerikaanse kruisraketten in Florennes. De christen-democratische zuil verstevigt elke dag zijn greep op de macht. Het Israëlisch leger schiet Palestijnen dood. Wie durft hier beweren dat ik geen plaatjes uit de jaren 80 mag draaien? Is er dan misschien veel veranderd?
