We zouden het bijna vergeten, maar het Vlaams Belang bestaat ook nog. Na de volgende gemeentelijke, Vlaamse en nationale verkiezingen zou de situatie heel anders kunnen worden, maar op dit ogenblik heeft deze partij her en der nog een verkozene. Die mensen komen over het algemeen niet meer zo vaak in de media als dertig, twintig of tien jaar geleden, maar ze bestaan nog en ze nemen ook nu en dan het woord.
Een van hen is de heer Stefaan Sintobin, het zwaarwichtige bewijs dat men wandelende cholesterolproductie-eenheden zonder milieuvergunning van West-Vlaanderen naar het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest en terug mag verplaatsen. Hieronder volgen enkele tekstfragmenten. Eentje daarvan heb ik verzonnen. De drie andere heeft hij wel degelijk uitgesproken tijdens de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement van 4 juli 2018. Elke lezer mag eens nadenken over welk fragment is verzonnen.
“Uw woorden zijn lachwekkend. U doet alsof er 50 jaar of 100 jaar geleden geen periodes van extreme droogte waren. Er waren er toen nog veel meer dan nu. Indien u dat nu aangrijpt om te zeggen dat er een probleem met het klimaat is, is dat bijzonder lachwekkend.”
“We moeten eindelijk eens komaf maken met de instroom van migranten, de verdere islamisering van ons land en de teloorgang van onze eigen normen en waarden.”
“Minister, ik blijf erbij dat klimaatakkoorden worden gesloten en extreme klimaatdoelstellingen worden vooropgesteld zonder te weten hoe we dit zullen financieren. Die akkoorden komen er onder druk van klimaatfanatici en van de politiek-activistische media. Ik ben geen klimaatnegationist, maar een klimaatrealist.”
“Ik ben er niet voor dat de president van het grootste land ter wereld hier elke week wordt beledigd zoals de heer Daems dat doet. De Amerikaanse bevolking staat wel degelijk achter haar president.”
Het is waarschijnlijk nog erger dat de heer Sintobin zijn woorden vol overtuiging heeft uitgesproken, zich werend als het slachtoffer van een groot complot om hem te dwingen zich aan de realiteit aan te passen. In die zin vertegenwoordigt hij het werkelijke politieke probleem van onze tijd. Er is geen kloof tussen burger en politiek. Er is een kloof tussen de wereld van bepaalde mensen en de wereld van de feiten.
