Vandaag, 7 december 2017, hebben in Brussel ongeveer 45.000 mensen [1] betoogd voor de Catalaanse onafhankelijkheid en tegen de gerechtelijke vervolging van een aantal Catalaanse politici door het Spaanse gerecht. Ik wil me hier niet pro of contra die onafhankelijkheidseis of de werking van een of andere Spaanse onderzoeksrechter uitspreken. Ik wil me beperken tot twee vaststellingen die in de massamedia uiteraard weer niet aan bod komen.
Ten eerste zijn blijkbaar veel meer mensen bereid om in Brussel te komen betogen voor de Catalaanse onafhankelijkheid dan voor de Vlaamse onafhankelijkheid. Barcelona ligt nochtans een pak verder van de Belgische hoofdstad dan pakweg Brugge of Tienen. Zelfs de IJzerbedevaart, volgens velen al gedurende decennia het hoogtepunt van de Vlaamsgezinde kalender, lokt tegenwoordig nog amper duizend bezoekers. Bepaalde politici die nu luidkeels de Catalaanse separatisten steunen, zouden hier beter eens bij stilstaan.
Ten tweede zijn Catalaanse betogers blijkbaar ongevaarlijk. Normaal gezien, wordt tijdens elke betoging een zogenaamde neutrale zone ingericht [2]. Die zone wordt door de politie afgesloten en tijdens betogingen worden enkel mensen met een doorlaatbewijs doorgelaten.
Een van de doelstellingen van de neutrale zone is natuurlijk dat het betogers onmogelijk moet worden gemaakt de werking van het parlement te verstoren. Dit argument speelde vandaag echter duidelijk geen rol. Voor het eerst sinds mensenheugnis was nergens een agent te zien en kon iedereen vrijelijk eender welke Brusselse straat in of uit. Meer nog, de meeste betogers besloten dat de Leuvenseweg, een van de straten waarlangs de Kamer van Volksvertegenwoordigers en de Senaat zijn gelegen, voor hen de kortste route vormde en heel de dag liepen daar vrolijke zuiderlingen met Catalaanse vlaggen rond.
Ik vraag me af waarom de politie een betoging van 45.000 separatisten waarover ze amper informatie heeft blijkbaar minder gevaarlijk of risicovol vindt dan een betoging van een paar duizenden verpleegsters die meer geld voor de verzorgingssector eisen. Verwachten ze dan echt dat die brave en meestal altruïstisch ingestelde personeelsleden van rusthuizen, ziekenhuizen en aanverwante instellingen niets liever nastreven dan gewelddadige rellen en ongebreideld vandalisme?
Volgens mij wordt hier duidelijk met twee maten en twee gewichten gewerkt. Misschien moeten we onze overheid er eens attent op maken dat de voorstanders van de Catalaanse onafhankelijkheid een ideologisch nogal veelzijdige verzameling vormen. Een gedeelte van hen omschrijft zichzelf als extreemlinks en Catalonië telt ook nog heel wat anarchisten die een grondige hekel hebben aan de centralistische regering in Madrid en in het bijzonder aan de Partido Popular, die ze met het oude regime van dictator Franco associëren. Normaal gezien, doen dergelijke politieke standpunten bij de gemiddelde politieagent allerlei alarmbelletjes rinkelen, maar toch zijn onze verpleegsters blijkbaar gevaarlijker.
---------------------
[1] Er was alleszins veel volk. Het is ook de eerste keer dat ik een treinconducteur het volgende heb horen afroepen: “De volgende halte is Brussel-Centraal. Dit is de halte voor de betoging.” Dat doen ze zelfs niet als hun eigen vakbonden betogen.
[2] Op deze website kan men zien om welke straten en pleinen het gaat.
