Ze is eindelijk dood. De 'vrouw' die de samenleving in haar eigen land zo goed als vernietigd heeft en die de rest van de wereld samen met haar handlanger Reagan in de hel van de gedereguleerde globalisering heeft gestort.
Ik kan hier zelfs geen opsomming geven van de misdaden tegen de menselijkheid die deze autoritaire demagoge op haar kerfstok had. De lijst zou zelfs voor de meest geharde lezer te lang worden. Miljoenen mensen leven nu nog steeds in de armoede die zij heeft veroorzaakt. Miljoen mensen zitten zonder werk, zien hun kinderen en kleinkinderen zonder enig toekomstperspectief in de marginaliteit belanden, hebben elk sociaal weefsel door overheidsgestuurd egoïsme zien afbrokkelen en rouwen nog om de doden van een oorlog die zij enkel is begonnen om patriottisme als verkiezingsthema te kunnen gebruiken.
Wat de Brighton Bomb niet is gelukt, heeft de ziekte van Alzheimer uiteindelijk voor ons moeten doen. In 1984 waren er ongeveer 56.506.000 Britten. Dat zij er niet in geslaagd zijn hun grootste probleem zelf op te lossen, bewijst waarom ze niet langer een Empire waardig waren. De vraag is dan ook waarom ze een leider moesten verkiezen die zich als een kruising tussen Catharina De Grote en Nero gedroeg.
Volgens voormalig vakbondsleider David Hopper kon dit overlijden niet snel genoeg komen. Volgens Gerry Adams, de voorzitter van Sinn Fein, heeft zij het Ierse en Britse volk geschaad. Volgens Ken Loach, die er altijd in slaagt radicale standpunten en droge humor te combineren, moet de Britse overheid haar standpunten respecteren en haar begrafenis aan de laagste bieder uitbesteden. De combinatie tussen heropgefriste haat en lang opgekropte uitingen van vreugde beginnen de media te halen. Nu eens zien hoeveel grote hedendaagse leiders de lof van het 87 jaar te laat gestorven kreng zwaaien terwijl de bevolking op de eigen bankrekening de gevolgen van haar beleid ziet.
Maar aangezien een overlijden altijd tot retrospectieve reflectie leidt, volgt hieronder een lijstje van de goede eigenschappen van Margaret Thatcher.
-
Ze was verre van slecht in het bedenken van geslaagde oneliners.
Tiens, kennen we er zo nog niet eentje in onze nationale politiek die voor de rest nog niets positiefs op zijn palmares heeft kunnen schrijven? En is dat ook geen fanatiek verdediger van een volledig vrijgelaten markt? Zal hij het ook zo bont mogen en kunnen maken dat we binnen decennia blij moeten zijn met zijn dood? Kunnen we dat niet beter voorkomen?
