Zoals elk jaar probeer ik de feeststemming te vergallen en de goede voornemens voor het nieuwe jaar te ondermijnen door even te wijzen op wie ons de afgelopen twaalf maanden zoal heeft verlaten. Ook dit jaar zijn vooral veel grotendeels onschuldige burgers vermoord voor de macht en de financiële voordelen van anderen, maar we kunnen nu eenmaal niet op elk individueel sterfgeval ingaan.
Deze blogpost en de delen die hier de volgende dagen op zullen volgen, bieden een persoonlijke blik op de overlijdens die wat meer aandacht verdienen. Sommigen zijn voor ons allen een groot verlies, terwijl de dood van anderen voor de planeet eigenlijk een nettowinst betekent.
Aangezien te lange teksten zelden tot nooit volledig worden gelezen, heb ik het volledig overzicht in thematische onderdelen gehakt en we beginnen op relatief luchtige wijze.
Varia
De positie van oudste levende mens is niet langer in handen van Lucile Randon, die op de leeftijd van 116 jaar nog met COVID-19 besmet geraakte, maar daar eigenlijk zonder enige last weer van is hersteld. Ze dronk elke dag een glas wijn, maar overleed uiteindelijk toch in haar slaap. Niet dat ze dat erg vond, want deze non had al lang verklaard ernaar uit te kijken in de hemel met haar grootouders en haar broer te worden herenigd. Eigenaardig genoeg, heeft ze haar ouders in dit verband wel nooit vermeld.
Men zegt wel eens dat kinderen steeds langer bij hun ouders blijven wonen, maar eigenlijk is dat geen nieuw fenomeen, want Jaak Broekx, gedurende enkele jaren de oudste levende Belg, heeft tussen 1914 en 2020 nergens anders gewoond dan in het ouderlijk huis waar hij werd geboren.
In de VS overleed Lee Redmond, ooit nog trotse eigenares van de langste vingernagels ter wereld. In 1978 besloot ze haar nagels niet meer te knippen en in 2006 was de kortste van de tien langer dan 70 cm en de langste van de tien net 80 cm lang. Als men alle vingers optelt, levert dit een totale lengte van meer dan 7,5 meter op. Geen idee welke praktische voordelen dit haar ooit heeft opgebracht.
In Turkije overleed dan weer Mehmet Özyürek, officieel de man met de grootste neus ter wereld. Er zijn allicht belangrijker zaken die onze aandacht verdienen.
Zo is er de dood van Arno Dübel, een Duitser die er trots op was al sinds 1976 van uitkeringen te leven. Hij was een expert in het vermijden van sancties en slaagde er steeds weer in zijn levensstijl als langdurige werkloze in stand te houden. Natuurlijk werd hij door een bepaald segment van de pers afgeschilderd als een profiteur en een voorbeeld van uitkeringsfraude. De kranten en tijdschriften in kwestie zijn uiteraard eigendom van ondernemers die hun geld graag in de Bahama's en dergelijke onderbrengen. Misschien is de discussie over fraude nog niet afgerond.
Wie het schandalig vindt dat iemand levenslang een uitkering krijgt, moet ook even stilstaan bij de dood van Hans Meyer, handelaar in titels. Een handelaar in titels is iemand die voor rijke klanten op zoek gaat naar een adellijke familie in geldproblemen die dan vervolgens tegen betaling de rijke klant als zoon of dochter adopteert, zodat hij of zij vanaf dan ook een adellijke titel draagt.
Wie de scenario's van een boel zeemzoete romantische komedies uit de diepste krochten van Hollywood niet geloofwaardig vindt, moet toch eens een blik werpen op het levensverhaal van wijlen Inge Eberhard. Na de Tweede Wereldoorlog, die haar moeder grotendeels in gevangenschap doorbracht, emigreerde ze naar de VS, waar ze een studiebeurs kreeg. Tijdens haar studententijd ontmoette ze een jonge Birmees, een term die we sinds de omdoping tot Myanmar niet meer mogen gebruiken. Na hun huwelijk verhuisden ze samen naar het verre Azië, waar ze door een grote massa werden verwelkomd. Pas toen vertelde manlief haar dat hij eigenlijk een prins was en dat zij bijgevolgd als kersverse prinses in het land arriveerde. Men gelooft het niet tot het echt gebeurt. Wat men natuurlijk wel gelooft, is dat ze niet lang op de koninklijke troon heeft gezeten, want in 1964 werd haar man na een militaire staatsgreep vermoord en werd zij gedwongen het land te ontvluchten. Ze had maar niet moeten proberen het lot van de gewone mensen in het land te verbeteren.
Het kan trouwens nog beter, want in Brazilië kon men tot voor kort genieten van de inzet en vlijt van Pedro Rodrigues Filho. Hij werd veroordeeld voor 71 moorden, waarvan de eerste twee op de prille leeftijd van 14 jaar, maar volgens hemzelf hadden dat er eigenlijk meer dan honderd moeten zijn. Opmerkelijk is wel dat hij, de personages van Charles Bronson indachtig, enkel criminelen viseerde. Na de moord op zijn zwangere vriendin heeft hij elk lid van de betrokken bende in de ghetto's van Sao Paolo opgespoord en doodgeschoten. Nooit heeft een leven meer de vorm van een kant-en-klaar scenario aangenomen en een adaptatie kon niet uitblijven, meer bepaald in de vorm van de boeken en de televisiereeks over Dexter Morgan, psychopaat met een erecode. Rodrigues was trouwens zo'n modelgevangene dat hij om goed gedrag vervroegd werd vrijgelaten, wat betekende dat hij slechts 25 weken per moord heeft vastgezeten. Veel geluk heeft die juridische inschikkelijkheid hem niet opgeleverd, want kort nadien werd hij zelf neergeschoten. Gezien zijn voorgeschiedenis moet de lijst met verdachten wel bijzonder lang zijn.
Voor een gedeelte van het scenario van 'Casino' vond Martin Scorsese dan weer inspiratie in het leven van Nicholas Calabrese, gewezen huurmoordenaar van de Mafia in Chicago. De man besloot op een bepaald moment mee te werken met de FBI en tegen zijn voormalige kompanen te getuigen. Het zal niemand verbazen dat twee van de veertien beschuldigden politieagenten waren en dat twee andere beschuldigden nog voor het begin van het proces zijn vermoord.
Wie ook is overleden, is Robert Hanssen, een FBI-agent die uit voorliefde voor geld een hoop geheime documenten aan de KGB verkocht. Als diepgelovig christen sprak hij zich nochtans constant uit tegen het goddeloze karakter van het communisme. Zijn conservatief imago wordt trouwens ietwat ondermijnd door het feit dat hij een camera in de slaapkamer had verborgen en sekstapes van hem en zijn vrouw met een goede vriend deelde.
Het is waarschijnlijk aan de aandacht van velen ontsnapt, maar ook de prinses van Chimay is overleden. Jawel, Chimay heeft een eigen prins en prinses, een adellijke lijn die al loopt sinds de dertiende eeuw.
In Canada overleed de zakenman George Cohon, onder meer de man achter de oprichting van McDonald's Canada en de opening van de eerste vestiging van McDonald's in Moskou in 1990. Deze succesvolle ondernemer, miljonair en persoonlijke vriend van de voormalige Canadese premier Mulroney wilde lid worden van de Rosedale Golf Club in Toronto, maar werd geweigerd omdat hij een Jood was. Dat gebeurde niet in 1936 of 1956, maar in 2004.
In Oostenrijk overleed een heel ander zakenman, namelijk Gaston Glock, oprichter van de gelijknamige wapenfabrikant. Glock werd ooit aangevallen door een maar liefst 67 jaar oude huurmoordenaar, betaald door een directielid dat zijn financiële verduisteringen wilde verbergen. Hij heeft deze aanslag overleefd, maar het is niet zeker of we daar blij mee moeten zijn, want deze miljonair doneerde genereus aan de extreemrechtse Freiheitliche Partij Österreichs, de partij van de overleden homoseksueel en verkeersovertreder Jörg Haider en van Heinz-Christian Strache, die ooit werd gefilmd terwijl hij een Russische ondernemer in ruil voor steekpenningen heel wat politieke gunsten aanbood.
Fans van Masterchef Australia zijn ongetwijfeld geschokt door het plotse overlijden van de bekende televisiekok Jock Zonfrillo, die de afleveringen presenteerde als de grote culinaire autoriteit onder de juryleden. Het is toch waard op te merken dat al zijn eigen restaurants failliet zijn gegaan, dat hij zijn eerste jobs in Britse sterrenrestaurants combineerde met het dealen van heroïne om zijn eigen verslaving te betalen en dat hij ooit bankroet werd verklaard omdat hij niet genoeg geld had voor de schadevergoeding die hij moest betalen nadat hij een souschef die volgens hem te traag werkte letterlijk in brand had gestoken.
In Kuwait werd het lichaam gevonden van de Filippijnse gastarbeidster Jullebee Ranara. Ze was, in niet nader bepaalde volgorde, verkracht, zwanger, de schedel ingeslagen, verbrand en in de woestijn begraven. De dader was de zeventienjarige zoon van haar werkgever, die daarvoor werd veroordeeld tot vijftien jaar in de cel. Dat lijkt niet veel voor een moord met voorbedachten rade, maar snel zal hij niet vrijkomen, want hij heeft er nog een jaar bijgekregen voor het vervoeren van een lijk zonder rijbewijs.
Als politici een lastige vraag over een mogelijke toekomstige ontwikkeling krijgen, antwoorden ze wel eens iets in de stijl van 'Ik ben madame Blanche niet'. In het FUK bestaat die uitdrukking ook, maar dan als 'I'm not Mystic Meg', naar het pseudoniem van Margaret Anne Lake. Die bekendheid had ze vooral te danken aan haar wekelijkse televisieverschijning met voorspellingen vlak voor de trekking van de winnende loterijnummers. Men gelooft het niet tot men het leest en dan eigenlijk ook nog niet helemaal. Ten tijde van haar overlijden leefde ze zonder partner, maar wel met zeven katten. Sommige clichés houden stand.
Het is niet heel duidelijk in welke categorie hij thuishoort, maar in elk geval is Wim De Bie niet meer. De Tegenpartij zal volgende keer met slechts een enkele lijsttrekker naar de stembus moeten trekken.
Tony Allen werd dan weer ondergebracht in de categorie 'alternative comedy', een eigenaardige term die slaat op die stand-up comedians die afwijken van de norm, maar dan wel in een sector waarin per definitie weinig normen worden gevolgd. Hij vond economie een pseudowetenschap die enkel wordt gebruikt door oplichters om andere mensen met schulden op te zadelen, een standpunt waarmee hij soms ook optrad als support act van uitgesproken politieke bands als The Clash, Killing Joke en Poison Girls.
Voor de studenten geneeskunde vermelden we snel nog even dat de gewezen televisiepresentator Wies Andersen zijn lichaam aan de wetenschap heeft geschonken. Misschien zullen zij hem in stukjes snijden.
In Kenya stierf Loonkito, volgens heel wat bronnen met 19 jaar de oudste levende leeuw ter wereld. Hij werd uiteraard door landbouwers vermoord. Ter verdediging van de daders moet wel worden opgemerkt dat ze tenminste speren gebruikten en dus zeer dichtbij het gevaarlijke dier moesten komen. Dat is wel iets heel anders dan decadente miljonairs die op safari trekken om vanop een afstand van 100 meter met een precisiewapen een nietsvermoedende prooi neer te schieten en vervolgens zeer trots met hun trofee voor foto's te poseren.
In het Miami Seaquarium overleed de orca Lolita op 57-jarige leeftijd aan nierfalen. Dat klinkt niet zo abnormaal, maar het is toch waard op te merken dat Lolita 51 van die jaren heeft doorgebracht in een watertank van 24 meter op 11 meter. Er zijn mensen die het met kleinere appartementen moeten stellen, maar die hebben dan wel een voordeur.
Tot slot hoort men wel eens dat er geen seizoenen meer zijn. Dat kan kloppen, want in de Canadese provincie Québec is Fred La Marmotte, de plaatselijke marmot die werd gebruikt om de komst van de lente te voorspellen, dood aangetroffen op 2 februari, oftewel Groundhog Day.
