Na het bekijken van het avondjournaal op televisie heb ik verontrust enkele sites bekeken en onder meer dit artikel gevonden: http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleid=DMF20130124_0044…. De schijnheiligheid kent weer geen grenzen. Nu zullen er wel genoeg mensen klagen over het voornemen cafés elektronisch en vanop afstand door dat zootje parasieten van de Philipssite te laten controleren, maar ik wil het even over iets anders hebben.
Niet dat ik het met al die klachten niet eens zou zijn. Verre van, ik vind dit een sterk staaltje van kiezersbedrog. Veel mensen hebben op de sp.a gestemd omdat ze het ongetwijfeld autoritaire beleid van de Danny Pieters, kandidaat-burgemeester van de N-VA, niet zagen zitten. Nu krijgen ze ongeveer hetzelfde beleid toch opgedrongen. Als iemand mensen nodig heeft om protestacties tegen dit belachelijk voornemen te organiseren, mag hij of zij het gerust laten weten.
Als DJ ben ik natuurlijk zelf meer dan betrokken partij. In een café waar de muziek zo stil staat dat zelfs een conversatie tussen drie nuchtere peuters alles kan overstemmen, heeft niemand nog een DJ nodig. In feite kunnen de cafébazen de muziek zelfs best volledig afzetten. Op die manier besparen ze nog op elektriciteitsverbruik en bovendien hoeven ze dan ook die gangsters van Sabam niet meer te betalen.
Maar ik zou het dus over iets anders hebben. Ik heb het artikel gelezen en er zijn me een paar zaken opgevallen waar anderen misschien nog niet bij hebben stilgestaan.
Het artikel citeert initiatiefnemer Mohamed Ridouani: “We willen de overlast voor de buurt tot een minimum beperken.”. Idioot! Iedereen die de horezaken waarover vaak klachten zijn ook maar vijf minuten fysiek bestudeert, merkt al gauw dat de overlast voor de buren niet afkomstig is van het geluidsvolume binnen maar van het lawaai geproduceerd door al dan niet zatte klanten op straat.
Het aantal klanten die op straat staan en daar al dan niet lawaai produceren, is het voorbije anderhalf jaar natuurlijk gevoelig toegenomen. Ten gevolge van het rookverbod moet zowat iedereen regelmatig de straat op. Natuurlijk rookt niet iedereen, maar binnen het milieu van de mensen die regelmatig een pint gaan pakken, ligt het percentage rokers veel hoger dan het gemiddelde. Blijkbaar is het de bedoeling die mensen nu helemaal te ontmoedigen nog langer op café te gaan. Blijkbaar zien mensen als schepen Ridouani hen liever helemaal uit het straatbeeld verdwijnen en thuis vereenzamen.
Dat die mensen niet langer welkom zouden zijn, past trouwens perfect in een zeker ideologisch kader. Volgens sommige mensen, waaronder blijkbaar ook onze reeds vermelde schepen, hebben cafés eigenlijk enkel een utilitaire functie. Hij kan ergens op café eens afspreken met iemand om na de officiële werkzaamheden in een informeler kader van gedachten te wisselen en ondertussen eventueel iets te drinken. Dat mensen een café opzoeken om even uit de werkelijkheid te vluchten en daarbij alcohol en luide muziek gebruiken om dat effect te bereiken, komt in hem zelfs niet op. Maar ja, hij is dan ook een succesvol politicus met een mooie toekomst. Misschien moet hij als zogezegd verdediger van een sociaal beleid eens stilstaan bij die massa mensen die heel de week door met zware problemen worden geconfronteerd en nu en dan eens gewoon willen ontspannen.
Niet dat die mensen nog veel keuze zullen hebben. Na het rookverbod en een aantal elkaar in steeds sneller opvolgende prijsstijgingen van de prijzen die de brouwerijen voor hun bieren hanteren, zal het aantal cafés de komende jaren pijlsnel dalen. Natuurlijk zullen in de eerste plaats de kleintjes hier het slachtoffer van worden. Wie zich tot een beperkte doelgroep richt, kan zich immers geen groot verlies aan klanten permitteren. Niet dat dergelijke mensen daarvan wakker liggen. Het kan hen tenslotte toch niet schelen waar ze zitten, zo lang ze maar een rustig gesprek kunnen voeren dat hun carrière vooruit kan helpen. Ik kan me in elk geval niet voorstellen dat iemand die een dergelijk voorstel naar voren brengt zich kan inbeelden dat er ook andere ideeën of levenswijzen bestaan.
Nu, dit brengt ons bij een volgend citaat van diezelfde schepen: “De maatregel richt zich in de eerste plaats op danscafés en fakbars”. Los nog van het feit dat ik nog nooit een sluitende definitie van het begrip 'danscafé' heb gezien, valt het me op dat hier blijkbaar een eigenaardig onderscheid wordt gemaakt. Blijkbaar gaat het vooral om die cafés waar, oppervlakkig geformuleerd, veel klanten komen en veel ambiance heerst. Dat de rest van de horeca daar ook weer eens het slachtoffer van wordt, interesseert de initiatiefnemers blijkbaar niet. Het onvermogen van de bestuurders van deze stad om bepaalde problemen aan te pakken, oftewel de overlast in de Tiensestraat, uit zich in regels die iedereen viseren. Dat is voor hen tenslotte de gemakkelijkste oplossing.
In de praktijk blijkt het trouwens niet eens om de zogenaamde danscafés te gaan. Het gaat om alle cafés die luider dan 85 dB(A) spelen. In die cafés, die daarvoor overigens een milieuvergunning moeten aanvragen, gelden bepaalde regels. De binnennorm is 95 db(A) met een LEQ (Equivalent Continuous Sound Level) van 15 minuten. Een meting gedurende 15 minuten kan indien even de testnorm van 102 db(A)slow wordt gehaald. Wie dat allemaal niet ziet zitten, kan ervoor kiezen zijn zaak in klasse 1, de laagste klasse, te laten zitten. Alleen betekent dit dat de binnennorm 85 db(A) met een LEQ van 15 minuten is. Een meting gedurende 15 minuten kan indien even, in de praktijk dus gedurende pakweg 1 seconde, de testnorm van 92 db(A)slow wordt gehaald. Anders geformuleerd, komt het erop neer dat elk café het slachtoffer wordt, met uitzondering van een paar tavernes en tearooms die enkel 70-plussers aantrekken.
Maar het wordt nog erger. Iedereen kent ondertussen de recente strenge geluidsnormen die afgelopen zomer in werking zijn getreden. Er zijn dus wel degelijk strenge regels voor horecazaken. Die regels zijn een stuk strenger dan ik ze zou wensen, maar als het stadsbestuur zich dan toch streng wil opstellen, volstaat het de naleving van deze regels te controleren. Om aan te tonen dat dit blijkbaar niet volstaat, volgt nog een derde citaat van iemand die stilaan het favoriete doelwit van mijn schelwoorden begint te worden: “Daarvoor is er normaal een duur akoestisch onderzoek, maar dat willen we vermijden door een maximumniveau in te stellen en de geluidsgegevens rechtstreeks te laten doorseinen”. Dit is waarlijk Orwelliaanse newspeak. Onder het mom de cafébazen een duur akoestisch onderzoek te willen besparen, wil het stadsbestuur normen opleggen die nog een stuk strenger zijn dan de normen van de daarvoor op zich al zwaar bekritiseerde minister Schauvliege.
Het ergste hebben ik en de geïnterviewde schijnheiligaard echter voor het laatste bewaard. Alhier de laatste twee zinnen: “Ten laatste tegen de zomer willen we tot een besluit in de gemeenteraad komen en moet er een billijk maximumplafond bepaald worden. Zo testen we dit weekend in het Stukcafé omstreeks hoeveel decibel dit uiterste geluidsniveau hoort te liggen.”
Dat hij ons hiermee nog even tijd geeft om allerlei protesten op het getouw te zetten, is mooi meegenomen, maar ik vraag me echt af hoe wereldvreemd die zogenaamde vertegenwoordiger van de bevolking eigenlijk is. De eerste testmetingen worden dus in het Stukcafé verricht. Daarmee verraadt hij echter wat zijn werkelijke bedoeling is. Het Stukcafé is een praatcafé, waar mensen enkel komen om rustig aan een tafeltje een goed gesprek te voeren. De muziek staat er nooit luid, want dit zou de gesprekken enkel storen. Blijkbaar is het de bedoeling het ideale volume in dat café als norm te hanteren. Ik kan hieruit enkel besluiten dat cafés volgens Ridouani enkel praatcafés mogen zijn. Afwijkingen van dit wereldbeeld zijn kwaadaardig en moeten door middel van wetten en reglementen[1] worden opgeruimd.
Is er nog iemand verbaasd dat zowat elke mens die een beetje interessanter dan een afgesleten stoeptegel is ondertussen deze stad voor Brussel, Gent of Antwerpen heeft ingeruild? Neen, ik denk het niet. Is nog iemand verbaasd dat zowat elke activiteit die van de norm der allesoverheersende gezinsvriendelijkheid afwijkt het moeilijk heeft voldoende publiek te lokken? Neen, ik denk het niet. Is nog iemand verbaasd dat cafés het moeilijk hebben het hoofd boven water te houden en dat cafébazen constant over financiële problemen klagen? Neen, ik denk het niet. Stemt er nog iemand op partijen die de kiezer een leefbare stad voorspiegelen en vervolgens alles onmogelijk maken wat een stad leefbaar maakt? Ja.
Maar wie zijn wij natuurlijk om te klagen? We moeten nu ook niet doen alsof het stadscentrum ons, Leuvenaars, toebehoort. Zijn wij misschien buitenlandse toeristen of winkelende dagjesmensen uit omliggende gemeenten? We moeten gewoon in de spiegel kijken en durven toegeven dat we tweederangsburgers zonder belang of meerwaarde zijn. Het is tenslotte een eer onze megalomane leiders stilzwijgend en kritiekloos te mogen dienen.
----------
[1] Nu ja, door middel van politiegeweld, folteringen en brandstichting is natuurlijk ook niet zo plezant.
