Het is lang geleden dat ik nog eens een commentaar op de staat van de wereld heb geschreven. De belangrijkste reden is dat ik me niet wil mengen in de alomtegenwoordige discussie over de COVID-19-maatregelen. Aan de ene kant heb ik het niet voor politici die weigeren onpopulaire beslissingen te nemen omdat ze vrezen dat hun electorale score kan aantasten, maar aan de andere kant weet ik zelf ook niet hoe we dit probleem het best aanpakken. Voorlopig laat ik dat allemaal over aan onze experts, voor zover die overal worden gevolgd, en concentreer ik me op thema's waar ik me wel een mening over kan vormen, zoals de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
Op 3 november 2020 beslissen miljoenen mensen wie de volgende president van de VS zal worden. Mijn nogal negatieve inschatting van de capaciteiten en prestaties van Donald Trump is ondertussen gekend, maar ik mag natuurlijk geen stem uitbrengen. Dat is voorbehouden aan Amerikaanse staatsburgers, een nogal algemene categorie die we gemakkelijk in allerlei groepen kunnen onderverdelen. Mensen behoren nu eenmaal, zelfs als die etikettering niet leuk vinden, tot allerlei maatschappelijke groepen die niet altijd op dezelfde manier worden behandeld.
Er is al voldoende geschreven en gesproken over groepen die redenen hebben om geen grote fans van president Trump te zijn. Etnische minderheden kunnen hem een racist noemen. Moslims kunnen zich door hem onderdrukt voelen. Vrouwen kunnen hem een seksist noemen. Ecologisten kunnen hem een klimaatontkenner [1] noemen. Overheidspersoneel kan zijn besparingen op de werking van de federale overheid aanklagen en linkse rakkers zijn eigenlijk tegen alles, maar dan ook alles, wat hij de afgelopen vier jaar heeft gedaan, gezegd en getweet.
Er is echter een maatschappelijke groep die zich nog met meer recht en reden bedrogen kan voelen dan iedereen die hierboven staat vermeld. Ten slotte konden de linkse activisten, de zwarte Amerikanen of de klimaatactivisten al voor zijn eedaflegging in januari 2017 verwachten dat het een donkere periode zou worden. Zij hebben gewoon gekregen waar ze op voorhand voor hadden gewaarschuwd. Zij hebben veel redenen om ontevreden te zijn, maar zij zijn niet diegenen die zijn voorgelogen.
De groep die het hardst is bedrogen en opgelicht, zijn in feite de extreemrechtse Amerikanen. Dat klinkt op het eerste gezicht eigenaardig, maar laten we eens kijken naar wat hun positie na vier ontspoorde jaren is.
Langs de zuidelijke grens van de VS staan hier en daar stukjes muur, waarvan sommige stukken al op instorten staan, die eigenlijk geen enkele illegale migrant tegenhoudt en waarvoor Mexico nog geen cent heeft betaald [2].
De mensen die, bij gebrek aan goodwill van de Mexicaanse regering om hun eigen land te laten isoleren, dan maar zelf geld hebben gestort in een crowd-funding die de Amerikaanse regering moest helpen om de muur te financieren, hebben dat geld naar schimmige rekeningen zien verdwijnen. Initiatiefnemer Steve Bannon, wiens medewerking iets meer dan vier jaar geleden essentieel was om Trump verkozen te krijgen, is in dit verband aangeklaagd voor fraude [3]. Hij heeft het geld gebruikt om zijn persoonlijke rekeningen te betalen.
De polariserende taal van de president en zijn steun aan wat men vaak enkel als neonazi's kan omschrijven, heeft een grote meerderheid van de Amerikanen verenigd in hun afkeer tegen extreemrechts geweld. De BLM-protesten zijn er enkel populairder door geworden.
Aangezien de VS geen opkomstplicht kent, draaien de Amerikaanse verkiezingen altijd in sterke mate rond de vraag wie precies gaat stemmen. De algemene regel is dat een hoge opkomst een voordeel is voor de kandidaat met het meest progressieve profiel [4]. Dankzij de confronterende aanpak van de president en zijn onvermogen maatregelen te nemen die het land vooruithelpen, is de bevolking nu meer dan ooit gemotiveerd om een stem uit te brengen [5].
Velen hebben geld gestort in het republikeins campagnefonds, in de hoop dat hun bijdrage de herverkiezingen van president Trump zou ondersteunen. Helaas zijn ook zij opgelicht, want de campagnefondsen zijn op de minst efficiënt mogelijke manier besteed en dan heb ik het niet over de domme beslissingen van het campagneteam [6]. Een groot gedeelte van het geld is zelfs helemaal niet aan advertenties of andere vormen van promotie besteed. De eerste campagneleider, Brad Parscale, heeft gewoon 40 miljoen dollar verduisterd om zijn eigen luxueuze levensstijl te financieren [7]. Dat geld hadden de republikeinen kunnen gebruiken om de blanke middenklasse angst aan te jagen voor de dreiging van Antifa en de zwarte omvolking, maar het is gestolen, niet door een socialist of een moslimterrorist, maar door een van hun eigen vertrouwelingen.
Nu ze herhaaldelijk zijn opgelicht, zou president Trump hun verontwaardigde reactie moeten vrezen, maar gelukkig voor hem gaat het om gemakkelijk manipuleerbaar menselijk vee dat hem blindelings blijft volgen. Meer nog, na al deze misstappen heeft hij nog een laatste vraag voor hen die nog veel ernstiger gevolgen kan hebben dan al het bovenstaande.
President Trump heeft al meermaals verklaard dat hij de verkiezingsresultaten op allerlei manieren wil aanvechten. Hij heeft zijn basis ervan overtuigd dat de democraten en de zogenaamde 'Deep state', de thuisbasis van satanistische, pedofiele en kannibalistische pizza-eters, op allerlei manieren zullen sjoemelen. Hij heeft een goede reden om deze laatste strohalm vast te klampen. Indien hij de verkiezingen niet wint en weer een gewone burger wordt, staan hem namelijk nog heel wat aanklachten te wachten. Allerlei procureurs staan gewoon te wachten tot ze hem kunnen dagvaarden [8].
President Trump rekent op zijn gewapende aanhang, de leden van organisaties als The Proud Boys [9] en andere zogenaamde patriotten, om de verkiezingsresultaten met geweld en intimidatie in zijn richting te duwen. Dat is voor de betrokkenen echter een gevaarlijk spel. Hoewel ze vaak te laat zijn om enig bloedvergieten te voorkomen, is de Amerikaanse politie het gewoon om met wilde schutters om te gaan. Ironisch genoeg, bewijzen de BLM-protesten dat die agenten het niet erg vinden iemand neer te schieten indien ze dat nodig vinden. Natuurlijk gaat hun voorkeur uit naar ongewapende zwarte chauffeurs, maar iemand die nabij een stembus het vuur op de massa opent, zullen ze ook wel proberen te neutraliseren. Bovendien heeft hun agressieve taal een wapenwedloop in gang gezet, want veel van oorsprong vredelievende democraten en linkse activisten hebben zich als voorzorgsmaatregel ook bewapend [10].
President Trump vraagt zijn meest extreme aanhanger om hun leven of toch minstens hun vrijheid te riskeren zodat hij en zijn naaste familieleden zelf gerechtelijke vervolging kunnen vermijden. De vraag is of zij ook bereid zijn dit risico te lopen voor iemand die hen de voorbije jaren enkel maar heeft opgelicht. Wij, Europese toeschouwers op de overzeese tribune, kunnen enkel hopen dat we geen begrafenissen te zien krijgen van mensen die zijn vermoord omdat ze hun goede bedoelingen tot uiting wilden brengen.
------------------------
[1] Ik vraag me trouwens af hoe deze eigenaardige term is ontstaan. De betrokkenen ontkennen de klimaat- en milieuproblemen, niet dat er een klimaat is.
[2] Zelfs Fox News geeft het toe.
[3] De fraude is duidelijk.
[4] Het is natuurlijk erg dat we Joe Biden ooit nog als de meest progressieve kandidaat moeten omschrijven, maar gezien het karikaturaal gehalte van zijn tegenstander hebben we geen keuze.
[5] Het is natuurlijk onmogelijk dit op voorhand exact in te schatten, maar er zijn toch duidelijke voortekenen.
[6] Tijdens de belangrijke weken vlak voor de verkiezingen had het campagneteam gewoon geen geld meer.
[7] Ook hij riskeert hiervoor een strafrechtelijke vervolging.
[8] Hier vindt men al een mooi overzichtje.
[9] Ziet iemand enige gelijkenissen met Schild en Vrienden?
[10] Dit is zelfs al sinds vorig jaar aan de gang, maar de aantallen zijn sindsdien nog gestegen.
