Nu er eindelijk een volgens de meesten werkbaar compromis over het geplande rookverbod in de horeca uit de bus is gekomen, moet er natuurlijk weer iemand dwars liggen. Pestkoppen van dienst zijn ditmaal de fanatici van de Nationale Liga tegen Kanker, die vinden dat ze een politiek akkoord voor het Grondwettelijk Hof moeten aanvechten. Officieel is hun argument dat de nieuwe regeling, die inhoudt dat er een duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen horecazaken waarbinnen vanaf 1 januari 2010 al dan niet nog mag worden gerookt, een discriminatie zou inhouden. Hopelijk laten onze magistraten zich door deze geforceerde redenering niet misleiden, maar dat is een onderwerp waar we later nog wel eens op terug komen. Belangrijker is de vraag waaraan we volgens de Nationale Liga tegen Kanker dan wel zouden moeten overlijden? Aan een gezond leven? Aan totale slijtage na tientallen jaren dementie en aftakeling? Aan een natuurramp, een ongeval of een clash of civilisations? Natuurlijk is longkanker geen aangename ziekte. Het is pijnlijk en de behandeling, die enkel dient om de zaak voor de terminale patiënt nog wat te rekken, heeft tal van nadelen en nevenwerkingen. Net daarvoor hebben we een euthanasiewet. Probeer nu allemaal eens gedurende 60 of 70 jaar te leven in plaats van gedurende 80 of 90 jaar doel- en zinloos te vegeteren. Een gezond leven is niet noodzakelijk een plezant leven. Integendeel, een plezant leven is haast per definitie een ongezond leven. Aan mij zal het RIZIV alvast geen verlies maken. Als ik ooit de diagnose krijg, zal ik mij verantwoordelijk gedragen, maar ik ben niet van plan daar op voorhand ook maar één seconde van wakker te liggen.
