De vorige editie van het ‘oldschool new wave’-festival Sinner’s Day, op 1 november 2009 in de Ethias Arena te Hasselt, heeft rechtstreeks de aanleiding gevormd om mijn plannen in verband met een eigen blog onmiddellijk in de praktijk te brengen. Ik had op dat ogenblik namelijk dringend een forum nodig om mijn en andermans kritiek op de praktische organisatie kwijt te kunnen. Nu de organisatie plechtig en officieel heeft beloofd met zowat al onze opmerkingen en suggesties van vorig jaar rekening te houden, kan ik dan ook moeilijk anders dan hier uitgebreid aandacht aan te schenken. Om te beginnen, wil ik de aangekondigde veranderingen even overlopen. Eerst geef ik de belofte van de organisatie weer, zoals terug te vinden op hun eigen site en in hun eigen nieuwsbrief en vervolgens geef ik mijn mening hierover.
Sinner’s Day: ‘EXTRA NAMES (total: 16 bands)’
Malcolm Nix: is een uitbreiding van het programma eigenlijk wel nodig? Ik maak graag de vergelijking met Pukkelpop, dat ondertussen zodanig is uitgebreid dat een normaal mens met moeite 20 percent van het aanbod daadwerkelijk kan zien. Langs de andere kant biedt een uitgebreide affiche selectievere geesten natuurlijk de kans een eetpauze in te lassen of wat later toe te komen zonder iets cruciaals te missen.
Sinner’s Day: ‘De Sinner’s Main Hall wordt uitgebreid naar een capaciteit van 15.000 toeschouwers.’
Malcolm Nix: verwachten ze dan zo veel meer volk dan vorig jaar? Nu ja, op zich kan dit natuurlijk geen kwaad. Alleen hoop ik dat ze er budgettair niet van uitgaan dat ze die 15.000 tickets ook effectief verkocht krijgen.
Sinner’s Day: ‘Nieuw: de Sinner’s Club (2de podium)’
Malcolm Nix: andermaal dringt de vergelijking met de onoverzichtelijke wirwar van Pukkelpop zich op. Mijn geluk kennende, gaan mijn twee favoriete bands op de affiche net tegelijkertijd op twee verschillende podia spelen. Maar ook hier kan ik enkel concluderen dat dit op zich geen kwaad kan.
Sinner’s Day: ‘Het Sinner’s Café, meer bars en eetstanden’
Malcolm Nix: zeer goed, want hierover waren vorig jaar veel klachten. Hopelijk wordt het aanbod niet enkel uitgebreider, maar ook kwalitatief beter. In elk geval is dit een belangrijke verbetering. Als ik het goed heb begrepen, komt de caféruimte wel op de plek waar vorig jaar de tweedehandsbeurs stond. Die is blijkbaar uit het concept geschrapt. Hetzelfde geldt trouwens voor de afterparty, waar nu totaal geen sprake meer van is.
Sinner’s Day: ‘gratis toiletten’
Malcolm Nix: cruciale zet om ongenoegen te voorkomen. Vorig jaar heeft zowat iedereen zich dood geërgerd aan de wachtrijen aan de toiletten en aan de bandjes die daarvoor speciaal moesten worden aangekocht. Dit is zonder meer een verbetering die door iedereen zal worden geapprecieerd.
Sinner’s Day: ‘Podium, licht en geluid zullen – nog – indrukwekkender zijn.’
Malcolm Nix: aangezien ik vorige keer niet binnen ben geweest, kan ik moeilijk oordelen over de noodzaak dit uit te breiden of te verbeteren.
Sinner’s Day: ‘Iedereen kan vanaf 16.00 ongestoord binnen en buiten lopen.’
Malcolm Nix: dit is waarlijk een cruciale verbetering. Zonder deze maatregel zou ik het zelfs niet overwegen publiciteit voor dit evenement te maken. Ik stel echter vast dat met zowat al mijn kritische opmerkingen van vorig jaar rekening is gehouden. Wie het festival met iets anders wil combineren, zoals een bezoek aan vrienden die in het Hasseltse wonen, of wie liever buiten voedsel gaat zoeken, kan nu zonder problemen binnen en buiten. Nu begint het op een serieus festival te lijken.
Sinner’s Day: ‘tickets: 55 euro’
Malcolm Nix: de tickets kosten zowaar minder dan vorig jaar. Daar kunnen we moeilijk kwaad om worden.
Daarnaast is er natuurlijk nog de affiche zelf. Momenteel zijn nog maar de acht van de zestien uiteindelijke namen, oftewel de helft van het programma, bekendgemaakt. Ik overloop ook dit lijstje, met eerst de commentaar van de organisatoren en vervolgens mijn eigen interpretatie van deze uiteraard lovende woorden.
NINA HAGEN BAND
Volgens Sinner’s Day: “Half genie. Half fenomeen. En Unbeschreiblich Weiblich.”
Volgens Malcolm Nix: een dame op leeftijd met een tiental goede nummers en een hoop inhoudloos opvulsel op haar repertoire. Inderdaad voor 50 percent een fenomeen, maar zeker niet voor 50 percent een genie. Wel een onverwachte verschijning op de affiche en voor velen misschien de enige kans dit mens ooit live aan het werk te zien.
MARC ALMOND (SOFT CELL)
Volgens Sinner’s Day: “Fabelachtige zanger met een grote muzikale honger.”
Volgens Malcolm Nix: aangezien zijn solo-werk eigenlijk zo goed als niemand interesseert, zijn ze zo voorzichtig er de naam van zijn vroegere band bij te zetten. Goede stem, maar alles hangt van de keuze van nummers af. Zou wel eens meer een androgyne cabaretvertoning dan een new wave-concert kunnen worden. Om het publiek enigszins mee te krijgen, zal hij zich natuurlijk wel verplicht zien wat oud werk uit de kast te halen en die eerste LP van Soft Cell blijft een zwaar onderschatte plaat.
THE SELECTER
Volgens Sinner’s Day: “De skagroep met de beste songs.”
Volgens Malcolm Nix: ik weet niet of ze effectief de beste songs hebben, maar op zich zijn ze live wel leuk en blijven al die nummers nog altijd aanstekelijk. Helaas kennen de meeste mensen enkel die paar singles die destijds de hitlijsten hebben bereikt, want ook dit oeuvre kent zijn onderschatte, op LP’s begraven pareltjes.
PETER MURPHY (BAUHAUS)
Volgens Sinner’s Day: “The Goth-father. Bezieler van Bauhaus en de bezitter van een Stem.”
Volgens Malcolm Nix: ik weet niet of hij dit epitheton zelf wel apprecieert, maar een stem en de bijbehorende presence heeft hij zeker wel. Het is me ook niet duidelijk in welke mate we Murphy als de echte bezieler van Bauhaus mogen beschouwen. Dit is nu net een van die weinige bands die enkel tot hoogtepunten konden komen door de samenwerking van alle vier betrokkenen. Ook hier blijft de keuze van nummers een belangrijk vraagteken. Zijn solowerk is wat te soft om een festival mee in vervoering te brengen, maar niemand kan voorspellen welke nummers van zijn oude band de playlist zullen halen.
JAH WOBBLE
Volgens Sinner’s Day: “De maker van het clublied van een generatie.”
Volgens Malcolm Nix: de vroegere bassist van PiL wordt hier aangeprezen omwille van een nummer[1] dat even goed een creatie van de Duitse experimentalisten Holger Czukay en Jaki Liebezeit is. Ook hier is het maar de vraag hoeveel mensen op zijn solowerk, een een eigen interpretatie van dubreggae met Oosterse invloeden, zitten te wachten. Het is evenzeer de vraag hoeveel mensen meer van zijn werk kennen dan het nummer in de reclametekst. Live heel onvoorspelbaar, maar dat is natuurlijk niet noodzakelijk een punt van kritiek.
POESIE NOIRE
Volgens Sinner’s Day: “Na goed 20 jaar stilte weer levend. Een primeur.”
Volgens Malcolm Nix: volgens de informatie die ik officieus heb gekregen, is dit niet zo exclusief als de organisatoren laten uitschijnen, maar daar komen we later nog op terug. Verder hoop ik natuurlijk dat ze zich niet tot de oppervlakkige electro à la ‘The Gioconda Smile’ willen beperken, maar ook de meer gitaargerichte en ook gewoonweg betere nummers uit LP’s als ‘Love is colder than death’ ten beste zullen brengen.
MARKY RAMONE
Volgens Sinner’s Day: “De laatste der Ramones, Gabba Gabba Hey!”
Volgens Malcolm Nix: hoezo, de laatste? Hoe zit het dan met Tommy en C-Jay? In elk geval mogen we ons verwachten aan een gelegenheidsgroepje met de originele drummer dat een soort tribute ten beste brengt. Kan beter, maar kan zeker ook slechter.
DEPARTMENT S
Volgens Sinner’s Day: “Is Vic there?”
Volgens Malcolm Nix: Vaughn Toulouse, de originele zanger, zal in elk geval niet ‘there’ zijn, want die is ondertussen al bijna 30 jaar dood. De vraag is dus in de eerste plaats hoeveel originale leden ze nog bij elkaar geschraapt krijgen. Ik moet hier trouwens aan toevoegen dat de vele nummers van dept. S die destijds zijn opgenomen maar pas eind jaren 90 zijn uitgegeven wel degelijk de moeite waard zijn.
De conclusie kan natuurlijk enkel luiden dat we hier nog op terugkomen zodra meer informatie bekend is. Dit klinkt zeer vaag, maar er kan nog veel veranderen. Het lijkt me bijgevolg zinloos hier ongefundeerde speculaties aan toe te voegen.
----------
[1] Voor de mensen met een slecht geheugen: het gaat om ‘How much are they’, een single uit 1981.
