Vandaag, 23 augustus 2011, heeft Inge Vervotte aangekondigd uit de politiek te zullen stappen zodra er een nieuwe federale regering is. Dat laatste kan natuurlijk nog een tijdje duren, maar dat is niet het punt dat ik hier wil aankaarten. Daar wordt al genoeg over geschreven en al die meningen blijken geen enkele oplossing in te houden. Mij gaat het veeleer om de reactie van ontslagnemend premier Leterme op haar vertrek. Ik citeer: “Van topvakbondsvrouw over de toppolitiek naar een zeer belangrijke job in de zorgsector.”[1]
Als voorzitter van het dagelijks bestuur van vzw Emmaüs, een organisatie die zich voornamelijk met rust- en verzorgingstehuizen bezighoudt, zou mevrouw Vervotte ongeveer 6000 personeelsleden onder zich hebben. Nu is ze nog minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven. Hieronder ressorteren onder meer de NMBS, B-Post, Infrabel en tal van andere grote werkgevers. In totaal gaat het om tienduizenden mensen.[2]
Blijkbaar wordt de verantwoordelijkheid voor 6000 mensen als een promotie gezien na eerder voor tienduizenden mensen te hebben ingestaan. Blijkbaar vindt 'premier' Leterme, de man die zelf het ene populistische cliché op het andere heeft gestapeld om Verhofstadt van de troon te kunnen stoten en de christen-democratische almacht te herstellen, een ministerambt niet eens zo belangrijk. Een ministerpost is blijkbaar niet een van de hoogste vormen van eer die een burger in dit land te beurt kan vallen. Deelname aan de belangrijkste vergaderingen en een stem in de belangrijkste beslissingen wegen blijkbaar niet op tegen een bestuurspostje in de privésector. Dat is niet mijn mening. Dat is de mening van Yves Leterme, de man die de ernst in de politiek weer zou herstellen, de man die de kiezer bedankte voor het grote vertrouwen dat door middel van honderdduizenden voorkeurstemmen in hem was gesteld.
Misschien moet ik hetzelfde interview nog eens citeren: “Bovendien is het tweerichtingsverkeer tussen politiek en samenleving goed”. Ik zou Leterme graag eens vragen voor wie dat tweerichtingsverkeer dan wel goed is. Voor de samenleving? Voor de regering? Of voor de betrokkenen die hun welgevuld adressenboekje met bruikbare contactpersonen in de private sector kunnen verzilveren? Mij is het niet duidelijk wat hij bedoelt.
Met Vervotte vertrekt de laatste linksgetinte figuur met enige macht uit de CD&V. De samenzweringstheorieënbouwer in mij veronderstelt onmiddellijk dat Wouter Beke, die een regering met de PS ziet naderen, Inge Vervotte binnenskamers heeft meegedeeld dat ze beter een andere job kon zoeken want dat hij zich geen bedreiging in zijn rug kan permitteren eenmaal de confrontatie met de Waalse vakbonden losbarst.
In elk geval zal CD&V hier zelf het grootste slachtoffer van worden. De binding tussen het ACW en de conservatieven en flaminganten die de top van het partijbestuur bevolken, wordt stilaan zeer broos. Ik kijk grijnzend toe. Het is tenslotte mijn partij niet.
----------
[1]De Morgen, 23/08/2011, maar het is mogelijk dat dit citaat ook in andere kranten is opgedoken.
[2]Bepaalde belangrijke groepen personeel van de federale overheid tellen natuurlijk niet mee. Zo vallen de militairen niet onder het normale ambtenarenstatuut, om maar een voorbeeld te geven.
