Wat stommiteiten, denkfouten en versprekingen betreft, heeft het Vlaams Parlement zichzelf deze week waarlijk overtroffen, maar uiteindelijk was de keuze toch nog gemakkelijk. In vergelijking met de onderstaande opeenstapeling van paranoïde hallucinaties valt elke andere idiotie in het absolute niets.
Sta me toe eerst bondig het onderwerp te schetsen. Gedreven door een in vooral min en soms meerdere mate aanwezig rechtvaardigheidsgevoel zijn veel politieke partijen in dit land van mening dat de arme Palestijnen, de laatste reële slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, een eigen staat verdienen. Om die reden zijn zowaar drie verschillende voorstellen van resolutie [1] ingediend om de Vlaamse Regering ertoe aan te zetten haar bijdrage tot de erkenning van de Palestijnse staat te leveren [2].
De respectievelijke voorstellen van resolutie van sp.a en van Groen waren natuurlijk kansloos en zijn weggestemd, voornamelijk omdat ze niet vriendelijk genoeg bleken voor het anti-islamitische joodse electoraat van de N-VA en Open Vld in Antwerpen. Het voorstel van resolutie van de meerderheid is daarentegen goedgekeurd, zij het dan uitsluitend door diezelfde meerderheid.
Een van de grote verschillen met de voorstellen van resolutie van de oppositiepartijen bestaat erin dat de meerderheid aan de erkenning van de Palestijnse staat voorwaarden verbindt. Dit ligt natuurlijk geheel in de lijn van de rest van het regeringsbeleid. Blijkbaar zijn de Palestijnen allemaal doppers of andere steuntrekkers, want voor ze over hun rechten kunnen beschikken, moeten ze eerst gehoorzaam de eisen inwilligen van de mensen die hun die rechten automatisch zouden moeten toekennen [3].
Een van die voorwaarden bestaat erin dat de Palestijnse staat pas kan worden erkend als er ook “een volwaardige Palestijnse regering met gezag over het hele Palestijnse grondgebied” is. Op het eerste gezicht lijkt dit natuurlijk een complete grap, maar eigenlijk is het een trucje om niemand voor de borst te stoten. De meerderheidspartijen kunnen zich nu voordoen als verdedigers van de onderdrukte underdog en als voorvechters van de internationale solidariteit, maar de opgelegde voorwaarden zijn zo onmogelijk na te leven dat de Antwerpse joden hier meteen uit kunnen afleiden dat ze zich geen zorgen hoeven te maken en dat de eigenlijke erkenning nooit zal volgen.
Ten eerste is het maar de vraag wat onder het volledig grondgebied wordt verstaan. Omvat dit ook de steeds uitbreidende sliert nederzettingen van door het leger beschermde kolonisten die zonder veel poespas het land van de Palestijnen bezetten en de bewoners verjagen?
Ten tweede is het ook de vraag in welke mate een Palestijnse regering enig gezag over het eigen grondgebied zou kunnen uitoefenen. Zodra er iets misloopt, lanceert het Israëlisch leger een offensief en worden alle vertegenwoordigers van de Palestijnse autoriteiten die niet tijdig vluchten vrolijk neergekogeld.
Ten derde is het verder de vraag in welke mate er sprake kan zijn van een stabiele regering indien de Palestijnse leiders, inclusief de democratisch verkozen vertegenwoordigers, op regelmatige basis door middel van luchtaanvallen tot niet zo halal gehakt worden herleid.
Gelukkig hebben alle toeschouwers tijdens deze eigenlijk doodgeboren discussie nog van wat entertainment kunnen genieten. De laatste spreker in de rij was immers niemand minder dan Anke Van dermeersch, van opleiding juriste en van beroep verspreidster van waanideeën over een oorlog tussen de Westerse beschaving en de barbaren aan de poorten van ons paradijs.
Normaal gezien, zou ik hier nu een of twee zinnen citeren, maar dat lijkt me in de gegeven omstandigheden onbegonnen werk. Bovendien wil ik er niet van worden beschuldigd korte fragmentjes uit hun context te hebben gelicht om zo een verkeerd beeld van de spreker op te hangen. Ik houd het dan maar bij een lang, maar ook ongecensureerd en volledig correct weergegeven citaat. Wie het onderstaande niet gelooft [4], moet het officieel verslag maar nalezen [5].
Iedereen klaar? Hier gaan we:
“Volgens mij is de vraag niet of de Palestijnen over een eigen staat moeten beschikken. Die vraag kunnen we beantwoorden. Een volk moet een zelfbeschikkingsrecht hebben. De vraag die we moeten stellen is of de Palestijnen echt wel een eigen staat willen. Die vraag wordt in verband met de hele Palestijnse kwestie niet gesteld.
Uiteindelijk is dit alleen maar een poging van de islam om Israël te koeioneren, een mes in de rug te steken, zoveel mogelijk bij de rest van de wereld in diskrediet te brengen en, als het even kan, zelfs van de aardbodem te laten verdwijnen.
Er is onmiskenbaar een grote islamitische jodenhaat te vinden in alle nieuwsitems die me vanuit de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever bereiken. Zelfs in de stad waar ik vandaan kom, Antwerpen, heb ik ervaring met de islamitische jodenhaat. In mijn stad hebben de pro-Palestijnse betogingen geen zware politiebeveiliging nodig. Dat geldt helaas wel voor de samenkomsten van joden. In mijn stad, Antwerpen, zijn het niet de moskeeën, de koranscholen of de lokalen van de Arabische vzw’s die door het leger en de politie moeten worden bewaakt. In mijn stad moeten de synagogen, de joodse scholen en de andere joodse instellingen effectief door het leger en de politie worden bewaakt.
Wanneer ik anno 2015 tijdens betogingen in de straten van Europese hoofdsteden en grootsteden als Antwerpen “Hamas, Hamas, alle joden aan de gas” hoor roepen, denk ik dat we vooral niet naïef moeten zijn als we discussies over de erkenning van de Palestijnse staat voeren.”
Jawel, dit moet werkelijk de meest groteske ophoping van kromme redeneringen, verdraaide feiten, ongefundeerde propaganda en xenofobe prietpraat van het hele zittingsjaar zijn. Hoewel de meeste lezers allicht zelf een reden kunnen vinden om dit hele citaat onweerstaanbaar lachwekkend te vinden, wil ik toch de moeite doen het eens punctueel te onderzoeken.
“1. Volgens mij is de vraag niet of de Palestijnen over een eigen staat moeten beschikken. Die vraag kunnen we beantwoorden. Een volk moet een zelfbeschikkingsrecht hebben.”
Los nog van de vraag wat een ‘volk’ nu eigenlijk is, vind ik dit wel een schitterende passage. We mogen immers niet vergeten dat de hele toespraak is bedoeld als argumentatie tegen het voorstel van resolutie en tegen de erkenning van de Palestijnse staat. Blijkbaar moet het Palestijnse volk wel een eigen staat krijgen, maar mag dat niet de Palestijnse staat zijn. Of misschien wel een Palestijnse staat, maar dan niet in Palestina. Of zoiets.
2. “De vraag die we moeten stellen is of de Palestijnen echt wel een eigen staat willen. Die vraag wordt in verband met de hele Palestijnse kwestie niet gesteld.”
Ik moet toegeven dat ik dit zelfs niet zou durven schrijven indien ik de opdracht zou krijgen een parodie op het Vlaams Belang te bedenken. Zonder de hinderlijke aanwezigheid van historische feiten vallen toespraken gemakkelijker neer te pennen. De PLO eist al sinds 1964 een eigen staat. In 1976 heeft de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zelfs een door de PLO opgestelde resolutie besproken waarin voor een tweestatenoplossing wordt gepleit. Waar komt de idee nu plots vandaan dat de oprichting van een eigen staat, onafhankelijk van de Israëlische overheersing, geen Palestijnse wens meer zou zijn? Wel, het antwoord is eenvoudig. Die idee komt uit de noodzaak een startpunt te vinden voor het vervolg van de redenering. Een redenering die op een verkeerd uitgangspunt is gebaseerd, is echter zelden juist en een geloofwaardig sofisme vergt meer talent dan mevrouw Van dermeersch te bieden heeft.
3. “Uiteindelijk is dit alleen maar een poging van de islam om Israël te koeioneren, een mes in de rug te steken, zoveel mogelijk bij de rest van de wereld in diskrediet te brengen en, als het even kan, zelfs van de aardbodem te laten verdwijnen.”
Ik had de lezer wat entertainment voorbij de grens van de idiotie beloofd en ik kan dat duidelijk ook waarmaken. De Palestijnen strijden niet voor een eigen staat of een betere toekomst. Ze strijden niet om te overleven of een einde aan hun dagelijkse onderdrukking te maken. Neen, hun enige motivatie is hun loyauteit aan een internationaal complot dat alle moslims verenigt, inclusief uiteraard de vele islamitisch geïnspireerde fracties wiens voornaamste bezigheid bestaat uit het elkaar afmaken met bernbommen en zelfmoordaanslagen.
4. “In mijn stad hebben de pro-Palestijnse betogingen geen zware politiebeveiliging nodig.”
Eigenlijk hebben de meeste betogers die voor een betere wereld opkomen vooral beveiliging nodig tegen de politie, maar dat detail ontgaat onze advocate natuurlijk. Ik vraag me eigenlijk af hoe het stadsbestuur zou reageren indien een pro-Palestijnse organisatie om politiebescherming zou vragen. Volgens mij zou hun aanvraag gewoon worden geweigerd. Ik wil er nochtans op wijzen dat de Mossad in Brussel, niet zo ver van Antwerpen, in 1982 de officiële vertegenwoordiger van de PLO heeft vermoord. Zo ongevaarlijk is de planeet nu ook weer niet voor Palestijnen die hun eigen territorium hebben verlaten.
5. “In mijn stad, Antwerpen, zijn het niet de moskeeën, de koranscholen of de lokalen van de Arabische vzw’s die door het leger en de politie moeten worden bewaakt. In mijn stad moeten de synagogen, de joodse scholen en de andere joodse instellingen effectief door het leger en de politie worden bewaakt.”
Dit is natuurlijk een fraai staaltje van manipulatie van de publieke opinie, een kunst die de burgemeester van Anke’s stad overigens veel beter dan zijzelf beheerst. Het leger controleert een aantal locaties in Antwerpen op vraag van de joodse bewoners en van het stadsbestuur, niet omdat de minister van Landsverdediging een militaire dreiging heeft ontwaard. Sinds de militairen er staan, hebben ze exact nul keer moeten interveniëren. Desondanks verklaart datzelfde stadsbestuur al gedurende maanden dat de stad zo onveilig is dat de veiligheid zonder het leger niet kan worden gewaarborgd. Ik vind het eigenaardig dat zo weinig mensen lijken te snappen dat die soldaten daar alleen staan om de gemiddelde burger een onveiligheidsgevoel te bezorgen en dit gevoel als excuus voor allerlei andere repressieve maatregelen te gebruiken.
6. “Wanneer ik anno 2015 tijdens betogingen in de straten van Europese hoofdsteden en grootsteden als Antwerpen “Hamas, Hamas, alle joden aan de gas” hoor roepen, denk ik dat we vooral niet naïef moeten zijn als we discussies over de erkenning van de Palestijnse staat voeren.”
Wie uit deze zin afleidt dat Antwerpen volgens mevrouw Van dermeersch een grootstad is, vergist zich natuurlijk. Antwerpen is een keizerlijke hoofdstad. Los daarvan, vraag ik me af waarom de slogans die jonge Europese moslims, waarvan de overgrote meerderheid niet van Palestijnse afkomst is, tijdens betogingen in Europese steden roepen enige invloed zouden moeten hebben op de discussie over de erkenning van een Palestijnse staat die niet in Europa is gelegen en waar zo goed als geen moslims wonen die niet van Palestijnse afkomst zijn. Wie dringend een schoolvoorbeeld van een oppervlakkige veralgemening nodig heeft, kan zijn zoektocht met succes afronden.
De staat Israël had natuurlijk nooit mogen worden opgericht, maar het is zeer moeilijk tot onmogelijk dergelijke historische vergissingen na al die jaren nog recht te zetten. In elk geval zie ik niet in waarom een Palestijnse staat geen erkenning zou moeten krijgen. Ik zie geen reële tegenargumenten die niets met lokaal electoraal opportunisme te maken hebben. Men zou kunnen opwerpen dat de erkenning van de Palestijnse staat door allerlei buitenlandse regeringen de Palestijnen geen stap vooruit zou helpen en dat de Israëlische overheid haar beleid niet zou aanpassen. Dit klopt echter niet helemaal.
Israël heeft het Derde Verdrag van Genève geratificeerd [6]. Dit verdrag, waarvan de officiële en enigszins archaïsch klinkende titel ‘Verdrag tot verbetering van het lot van de gewonden en zieken in de legers te velde’ luidt, is bedoeld om de rechten van krijsgevangenen te beschermen. Ik som hieronder even op om welke rechten [7] het precies gaat.
Krijgsgevangenen moeten:
Humaan en met eerbied behandeld worden,
Hun naaste verwanten en het Krijgsgevangenenagentschap van het Internationale Rode Kruis van hun gevangenschap kunnen inlichten,
Regelmatig met hun naaste verwanten en bijstaanders kunnen corresponderen,
Kleding, eetgerei en persoonlijke spullen kunnen bijhouden,
Afdoende gevoed en gekleed worden,
Gehuisvest worden op minstens gelijke voet als de vijandelijke soldaten,
De medische zorg krijgen die ze nodig hebben,
Betaald worden voor enig werk dat ze doen,
Gerepatrieerd worden indien ze ernstig ziek of gewond zijn, waarna ze niet terug in militaire dienst mogen keren,
Vrijgelaten en gerepatrieerd worden als de vijandelijkheden beëindigd zijn.
Krijgsgevangen mogen niet:
Andere informatie dan naam, leeftijd, rang en dienstnummer gevraagd worden,
Geld en waardevolle zaken afgenomen worden zonder registratie en latere teruggave,
Individuele privileges gegeven worden tenzij die verband houden met gezondheid, geslacht, leeftijd, rang of beroepskennis,
In kleine cellen vastgehouden worden buiten de wet om. Beperkte bewegingsvrijheid om veiligheidsredenen kan wel,
Gedwongen worden militair, gevaarlijk, ongezond of vernederend werk te doen.
Wel, als de Palestijnse staat wordt erkend, kan ze een officieel leger oprichten. Alle inwoners van de Palestijnse gebieden kunnen zich vervolgens aanmelden om soldaat in dat leger[8] te worden. Zodra heel de bevolking in het leger is ingelijfd, moet de Palestijnse staat Israël de oorlog verklaren. Vervolgens moeten alle soldaten zich overgeven. Hierdoor wordt Israël gedwongen hen als krijgsgevangen te behandelen. Ik heb de rechten van krijgsgevangenen hierboven opgesomd. Voor de meeste Palestijnen zou dit een serieuze verbetering van hun levenskwaliteit inhouden. Ik kan dan ook enkel concluderen dat de erkenning van de Palestijnse staat wel degelijk belangrijk is.
---------------
[1] De teksten van de voorstellen van resolutie hier en hier te vinden.
[2]De meer cynische medemens zal nu natuurlijk opmerken dat ze in Jerusalem of Tal Aviv niet op onze mening zitten te wachten en dat al onze goedbedoelde inspanningen even veel zullen opleveren als al die andere Westerse inmengingen in de binnenlandse politiek van een natie die zich zo boven de rest van de wereld verheven voelt dat de mensenrechten er van geen tel zijn, namelijk volstrekt niets. Op basis van datzelfde argument kan echter even goed worden geconcludeerd dat het ook geen kwaad kan de eigen mening door middel van een resolutie kenbaar te maken. Baat het niet, dan schaadt het niet.
[3]De vergelijking tussen Palestijnen en steuntrekkers gaat natuurlijk niet helemaal op. Goed, ze zijn haast allemaal werkloos, maar er is helemaal geen geld om ze een uitkering te geven. Ze moeten maar wachten tot het Israëlisch leger een konvooi met hulpgoederen eens niet als vermeende steun aan het terrorisme in beslag neemt.
[4] Het zou me niet verbazen indien dat er wel eens veel zouden blijken te zijn.
[5] Het volledig verslag van deze plenaire vergadering is hier te vinden.
[6] Letterlijk alle momenteel bestaande landen ter wereld hebben dit trouwens gedaan. Ik ben er vrij zeker van dat de Palestijnse staat, eens erkend, dit verdrag ook wel zou willen ondertekenen.
[7] Ik moet toegeven dat ik niet de moeite heb gedaan om de originele tekst te lezen. Ik heb me gebaseerd op de wikipedia-pagina over het verdrag.
[8 Het wordt voor een islamitisch geïnspireerde regering niet zo evident om de militaire rangen voor vrouwen open te stellen, maar nood breekt wet.
