Het paasreces is nog maar net afgelopen en met de terugkeer van de volksvertegenwoordigers is het niveau in het Vlaams Parlement automatisch weer tot het peil van de doordeweekse gemeenteraad gezakt. Geheel blind voor elke vorm van redelijkheid heeft de vertegenwoordiging van een niet bijster veel verstandiger electoraat zich weer vol hoogmoed op redeneringen geworpen die helaas niet aan voorafgaandelijk denkwerk werden onderworpen.
Om niet te veel mensen te besmetten met depressie, nu al de grootste epidemie van het Avondland, beperk ik me tot twee figuren die de bal zo mis hebben geslagen dat er zelfs geen meetkundige beeldspraak meer voor bestaat, namelijk de heer Ward Kennes en de heer Marino Keulen.
Ward Kennes, meester der Kasterleese burgers, kan zich niet tot een dimensie beperken en bevindt zich werkelijk overal op het politieke spectrum. Al dan niet tegelijkertijd heeft hij zich ingezet voor de status van internationale vluchtelingen, kerkelijk recht gestudeerd, de christendemocratische waarden verdedigd en de nagedachtenis van de tijdens WO II door overigens compleet bezopen Franse soldaten geëxecuteerde semi-nazi Joris Van Severen [1] gehuldigd. Tijdens de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement van 22 april 2015 kwam hij echter opdraven als een van de ondertekenaars van het voorstel van resolutie betreffende het bannen van massavernietigingswapens. Op zich klinkt dit al eigenaardig, maar zijn toespraak bevatte gelukkig een paar uitspraken die de verbazing konden inperken. Hieronder staan de twee meest veelzeggende voorbeelden.
“Die wapens hebben ondertussen vele vormen aangenomen. Naast de diverse vormen van gifgas zijn er ook de biologische en de nucleaire wapens. Deze zogenaamde ABC-wapens, de atoombommen, de biologische en de chemische wapens, hebben met elkaar gemeen dat ze zonder onderscheid alle leven vernietigen en geen onderscheid tussen strijders en niet-strijders maken.”
Ik vind deze indeling van het wapentuig op deze planeet nogal discutabel. Is de heer Kennes misschien van mening dat enkel bij aanvallen met kernbommen en aanverwanten het onderscheid tussen strijders en niet-strijders niet wordt gemaakt? Wat is een strijder eigenlijk in een wereld waarin vooral burgeroorlogen en ongeorganiseerde milities het probleem vormen? En kan hij me misschien eens uitleggen hoe een luchtbombardement met conventionele bommen precies het onderscheid tussen geüniformeerde soldaten en onschuldige burgers maakt? Of moet ik hem misschien eerst eens vragen hoe goed dat onderscheid wordt gemaakt door de drone-operatoren die doorheen het hele Midden-Oosten lustig hele families blijven wegvegen die door een computeralgortime toevallig bij een terroristisch complot zijn ingedeeld?
“Met de nieuwe dreiging aan de oostgrens van Europa en de zeer bloedige conflicten in het Midden-Oosten en in Noord-Afrika is een naïef pacifisme niet aan de orde. We moeten onze waarden, onze democratie en onze vrijheid op een geloofwaardige wijze beschermen. De middelen die hierbij worden ingezet, moeten echter proportioneel zijn en op de acute bedreiging zijn gericht. “
Nu denkt de lezer misschien dat ik gewoon mijn eerste punt met een tweede citaat wil verduidelijken, maar ditmaal gaat het me niet om de wapens. Ik zou graag eens horen waarom het hier zou gaan om “onze democratie”. Democratie is een universeel begrip dat overal kan worden ingevoerd of weer worden afgevoerd. De democratie is niet van ons. Het is een abstracte idee die niet aan concrete hoofden is verbonden. Meer nog, de stelling dat het “onze” democratie is, is net de reden waarom het hele concept in zo veel landen geen weerklank vindt. Op dat vlak zijn de verdedigers van democratische hervormingen even grote slachtoffers van het superioriteitsdenken als holebi's in deze landen. Holebi's hebben heel wat rechten in de VS en in Europa, maar dat zijn net de continenten die voor de grootste onderdrukking zorgen, wat er op zijn beurt toe leidt dat de rechten van holebi's met het uitgespuwde Westen worden geassocieerd en bijgevolg geen kans maken. Dit is het resultaat van dergelijke vals-progressieve uitspraken.
Mensen als Ward Kennes zouden beter eens tweemaal nadenken alvorens ze een politiek forum misbruiken om stellingen te lanceren die zelfs de eenvoudigste toetsing aan de logica niet kunnen doorstaan. De enige reden waarom hij deze week de hoofdvogel niet heeft afgeschoten, is dat een ander groot denker zich een uurtje voordien al compleet belachelijk had gemaakt.
Marino Keulen is, zoals de voornaam al enigszins laat vermoeden, een Limburger, meer bepaald de burgemeester van Lanaken. In tegenstelling tot Kennes, die zich zowat overal als zowat alles wil profileren, is ons aller Marino zonder twijfel een liberaal voor wie de vrije markt en soortgelijke ideologische dogma's de samenleving beheersen.
Uit het onderstaand citaat blijkt duidelijk wat ik hiermee precies bedoel. De discussie zelf had betrekking op de overigens uitgestelde invoering van een kilometerheffing voor vrachtwagens zwaarder dan 3,5 ton op de Vlaamse wegen, maar daar gaat het me eigenlijk niet om.
“In het bedrijfsleven ligt het aantal supporters van de kilometerheffing voor vrachtwagens niet erg hoog. We hebben die keuze gemaakt. We hebben dit contractueel in het Vlaams regeerakkoord vastgelegd.”
Jawel, dit staat niet zomaar in een regeerakkoord. Neen, het is er contractueel in vastgelegd. Is het nu echt te veel gevraagd twee seconden na te denken alvorens er spontaan iets uit te flappen? Beseft die mens nu echt niet wat een contract eigenlijk is?
Als een regeerakkoord een contract zou zijn, zou de naleving juridisch afdwingbaar zijn. Dit betekent dat een partij van de coalitiepartners zou kunnen eisen dat het regeerakkoord tot op de letter en zonder mogelijkheid tot heronderhandeling wordt uitgevoerd. Bovendien zou een inbreuk op eender welk artikel in het regeerakkoord als een contractbreuk moeten worden beschouwd en kunnen leiden tot een eis om schadevergoeding, wat op zijn beurt dan weer betekent dat er een bevoegde rechtbank moet zijn om over de geschillen te oordelen.
Ooit was Marino Keulen minister. Ik stel voor dat hij het toenmalige regeerakkoord van die Vlaamse Regering eens naast de uiteindelijk goedgekeurde decreten legt. Vervolgens kan hij zijn woorden maar best intrekken en zich voornemen de rest van het jaar niets meer te zeggen. Een bedreiging van de Vlaamse welvaart zou dit alvast niet zijn.
-----------------
[1] Wat is een semi-nazi nu weer? Wel, Van Severen deelde veel, maar zeker niet alle ideeën van het regime dat de NSDAP bij onze oosterburen had geïnstalleerd. Zo vond hij de Führer eigenlijk te soft ten aanzien van de ongewenste Joodse vreemdelingen die volgens hem en zijn volgelingen harder moesten worden aangepakt. Eerlijkheidshalve moet ik hieraan toevoegen dat hij wel is neergekogeld voor de echte uitroeiingskampen met hun grootschalige gasinstallaties in werking zijn getreden, maar zelfs dan blijft het een vrij opmerkelijk standpunt.
