Nu onze Europese samenleving, afhankelijk van uw persoonlijk standpunt, wordt bedreigd door milieuvernietigende multinationals of misdadige migranten, vindt de Europese Commissie het eindelijk een prioriteit om eens werk te maken van een oud probleem dat de mensen al jarenlang verdeelt en voor blijvende conflicten zorgt. Met slechts vijf minuten politieke moed zullen onze politici eindelijk een keuze maken die de onverantwoordelijke generaties voor hen in al hun lafheid en kortzichtigheid steeds hebben uitgesteld.
Misschien is het allemaal gewoon een electoraal trucje om, de Europese verkiezingen van volgend voorjaar in gedachten, kiezers te lokken en belangengroepen tevreden te stellen, maar eigenlijk mogen we allemaal blij zijn dat de knoop eindelijk wordt doorgehakt. De bevolking, sowieso al over de rand van de collectieve depressie geduwd door de stijgende levensduurte, de verhoogde pensioenleeftijden en de precaire statuten waarin ze tegenwoordig moeten werken, zal eindelijk worden verlost van de stresserende taak in maart en oktober alle klokken in het huis te moeten verzetten.
Ik heb ze geteld. In mijn eigen woning zijn het er maar liefst zeven, en dan tel ik computers en gsm's nog niet mee [1]. Dit kost me zeker tien minuten en dat niet eenmaal, maar tweemaal per jaar. Het wordt hoog tijd dat onze beleidvoerders eens beseffen in welke mate dit leeft onder de bevolking en hun verantwoordelijkheid opnemen.
Rest nog de vraag welke keuze we moeten maken. Blijven we in een permanente zomertijd, in België voor het eerst ingevoerd door de Duitse bezettingsmacht in 1916 [2], of schakelen we over op een permanente wintertijd, wat eigenlijk, zuiver wetenschappelijk bekeken, de standaardtijd is? Er zijn natuurlijk weer eens argumenten voor beide mogelijkheden te bedenken, maar ik vind dat we in de eerste plaats naar de praktische voor- en nadelen moeten kijken. Noem het gerust een debat zonder ideologische taboes.
Wat we eigenlijk willen, is een tijdsindeling die ons de maximale hoeveelheid zonlicht biedt. Natuurlijk heeft niet iedereen hetzelfde bioritme, met mezelf als uitstekend voorbeeld, maar er vallen wel grote lijnen te trekken. De meeste mensen werken overdag, zij het meestal niet in de meest rechtvaardige omstandigheden. De meeste mensen vinden het aangenamer naar hun werk te kunnen vertrekken als de zon al schijnt en weer naar huis te kunnen reizen als de zon nog steeds schijnt. De meeste mensen vinden het, vooral in de zomermaanden, ook wel eens plezant om 's avonds op een terras te zitten terwijl er nog zonlicht is [3]. Dat zijn dan ook bruikbare criteria waarop we onze keuze kunnen baseren.
Ik kan hier natuurlijk geen ellenlange tabellen presenteren waarop voor elke dag van het jaar staat aangegeven wanneer de zon opkomt en weer verdwijnt. Daarom heb ik gekozen voor twee veelzeggende voorbeelden, namelijk de langste dag van het jaar, ongeveer 21 juni, en de kortste dag van het jaar, ongeveer 21 december [4]. Op die dagen krijgen we namelijk de grootste c.q. kleinste hoeveelheid zonlicht, al dan niet gefilterd door de wolkenlaag die ons vlakke land al sinds Jacques Brel kenmerkt.
Op 21 juni 2018 hadden we zonlicht van 05.31 uur tot 22.02 uur. Op 21 december 2018 wordt dat zonlicht van 08.46 uur tot 16.39 uur [5]. Laten we eens onderzoeken wat dit zou worden indien we de opdeling tussen zomertijd en wintertijd afschaffen.
Indien we in een permanente zomertijd zouden zitten, zouden we op 21 juni 2018 zonlicht hebben gehad van 05.31 uur tot 22.02 uur en zouden we op 21 december 2018 zonlicht hebben van 09.46 uur tot 17.39 uur.
Indien we in een permanente wintertijd zouden zitten, zouden we op 21 juni 2018 zonlicht hebben gehad van 04.31 uur tot 21.02 uur en zouden we op 21 december 2018 zonlicht hebben van 08.46 uur tot 16.39 uur.
Eerlijk gezegd, zie ik geen van beide opties echt zitten. Ik heb geen zin op zomeravonden de zon al rond 21 uur te zien ondergaan of op winterdagen de zon pas te zien opkomen als ik vanuit mijn kantoorraam naar buiten kijk. De belangrijkste vraag is dan ook wie dit nu plots een belangrijk punt vindt waarover de Europese Unie dringend een beslissing moet nemen. Mijn uitnodiging om aan toponderhandelingen in de Europese instellingen deel te nemen, gaat blijkbaar altijd verloren in de post, maar volgens wat ik online heb gevonden, komt de vraag vooral van bedrijven die het beu zijn dat hun personeel tweemaal per jaar gedurende enkele dagen slecht slaapt en minder geconcentreerd op het werk verschijnt. Wat een nonsens. Als ik onuitgeslapen en ongeconcentreerd op mijn werk zit, heeft dat enkel te maken met mijn levensstijl en ik hoop van al mijn lezers hetzelfde. Geniet van het leven, want ondanks eender welke beslissing blijft elke dag ook in de toekomst slechts 24 uur lang.
-------------------
[1] Men denkt misschien dat die zichzelf verzetten, maar mijn oude alsook ouderwetse Nokia is natuurlijk niet zo trendgevoelig.
[2] Voordien volgden we hier overigens de Greenwich Mean Time, oftewel de kloktijd die nu in Groot-Brittannië geldt.
[3] Veel mensen slapen ook moeizaam in als de zon nog volop schijnt, maar voor hen verkoopt men op de vrije markt gelukkig hoogtechnologische nieuwigheden als de gordijn en het rolluik.
[4] Het blijft een inschatting, want de langste en kortste dag vallen niet elk jaar op dezelfde datum. De baan van de aarde rond de zon is namelijk geen perfecte cirkel, maar een beetje ellipsvormig. Ik zal er maar over ophouden vooraleer helemaal niemand nog wil voortlezen.
[5] Dit zijn geen schattingen, maar exacte voorspellingen. De mens kan deze planeet op veel manieren om zeep helpen, maar om onze baan rond de zon te beïnvloeden, zullen we streken moeten uithalen die zelfs ons grenzeloos streven naar exponentiële stupiditeit overstijgen, zoals een kernbom laten ontploffen in de aardkern. Nu ja, als iemand vermoedt dat daar olie zit, zal dat er ook wel eens van komen, veronderstel ik.
