Eigenlijk gaat het om de gemeenten Boom en Rumst, maar we kunnen het gerust over de rand van de beschaving hebben. Nog even verder en men is in Antwerpen, alwaar de spreekwoordelijke twee maten en twee gewichten tot norm zijn verheven.
De burgemeesters van deze twee onbetekenende vlekken op onze nationale landkaart, respectievelijk afkomstig uit de totalitair ruikende mest van N-VA en CD&V, hebben hun hersenafwijkingen weer eens de vrije loop gelaten en ditmaal zijn het een paar tienduizend festivalgangers die de gevolgen mogen dragen.
De bezoekers van het festival Tomorrowland moeten opletten welke stukken uit hun garderobe ze meenemen, want er is sinds dit jaar ook een dresscode van kracht die niets te maken heeft met het meesmokkelen van gratis drank, het verpatsen van nagemaakte tickets of andere klassiekers uit het leven van de festivalsecuritydiensten. Neen, festivalgangers mogen geen kledingstukken dragen die op een of andere wijze een ideologische of religieuze boodschap uitdragen. Dit zou immers tot spanningen en vechtpartijen kunnen leiden.
Theoretisch is het mogelijk dat T-shirts met een provocerende boodschap stevige reacties uitlokken. Alleen vraag ik me af waarom dat op festivals waar artiesten met een meer uitgesproken profiel optreden, zoals Graspop Metal Meeting, Lokerse Feesten of zelfs Couleur Café zelden tot nooit tot agressieve confrontaties leidt.
De organisatoren van Tomorrowland, die uiteraard het lef niet hebben kritiek te uiten op gemeentebesturen wiens toestemming ze nodig hebben om volgend jaar te mogen terugkeren, hebben trouwens al benadrukt dat het voor hen vooral om voetbalshirts en -sjaaltjes en kledij met haatdragende boodschappen gaat. Dit interessante standpunt verdient toch wat meer aandacht.
Ten eerste, vinden de organisatoren blijkbaar zelf dat de aanhorigheid bij een voetbalclub gemakkelijker tot agressie kan leiden dan pakweg een T-shirt van een of andere muziekband. Dat zegt eigenlijk veel over de populairste sport in Europa. Een sport die trouwens door al onze politici, die voor de rest vooral hun best doen om het muzieklandschap tot diep onder de grond te vernietigen, wordt gepromoot. Als het van de gemiddelde volksvertegenwoordiger zou afhangen, zouden er amper nog concerten zijn en zou iedereen elke week naar het voetbalterrein trekken. Allemaal hebben ze zich, overigens over de partijgrenzen heen, wel als fan van een of andere club geout [1].
Ten tweede, gaan de organisatoren ervan uit dat sommige mensen soms met 'haatdragende boodschappen' rondlopen. Ik weet eigenlijk niet goed wat hiermee wordt bedoeld en ik vraag me af of ze daar zelf wel een antwoord op kunnen geven. Volgens sommige commentatoren gaat het om racistische slogans. Wel, dat is eigenlijk sowieso al verboden, maar dat trekt niemand zich aan. Misschien moeten we eens onderzoeken of onze ordehandhavingsdiensten zelf wel achter dat verbod staan. Oh, wacht, dat is al gebeurd [2].
Wat de officiële toelichting ook moge zijn, achter deze maatregel schuilt natuurlijk een verborgen agenda die de N-VA heel onze samenleving wil opdringen. Enkele maanden geleden is al zwaar gediscussieerd over een verbod voor ambtenaren om levensbeschouwelijke symbolen te dragen. Op zich vallen hier argumenten voor te bedenken, maar voor de architecten van de Vlaamse staat gaat dit natuurlijk nog niet ver genoeg. Als de kiezer er niet in slaagt zijn domheid te ontstijgen, zal het niet lang meer duren voor niemand nog het recht heeft in het openbaar symbolen, teksten en dergelijke te dragen waaruit een dissidente mening blijkt. Volgens de officiële partij-ideologie bestaat Vlaanderen immers uit een homogene, historisch gegroeide gemeenschap die over zowat alles hetzelfde denkt, aangevuld met wat allochtonen die nog veel moeten leren [3]. Alleen is het niet zo gemakkelijk iedereen van de idee van een door iedereen gedeelde volksidentiteit te overtuigen als er constant mensen op hun kleding afwijkende boodschappen mogen uitdragen. Daar moet iets aan worden gedaan en dit festival is een mooie test case. Het kan tenslotte, zoals elke inbreuk op de individuele rechten, als een veiligheidsmaatregel worden verkocht.
Er is natuurlijk een andere oplossing. Wie zich niet veilig voelt of vechtpartijen vreest, kan ook gewoon wegblijven. Het leven heeft ook zin zonder 198,5 euro voor een festivalticket neer te tellen. Dat een festival zonder bezoekers niet kan overleven, speelt geen rol. Als de bevolking zo nodig wil stemmen op de N-VA en die christendemocratische meelopers die hun eigen organen zouden verkopen om toch maar hier en daar wat macht te behouden, verdient ze eigenlijk geen ontspannende activiteiten meer. Er moet immers hard worden gewerkt aan de opbouw van de Vlaamse republiek ter meerdere eer en glorie van onze ondernemers, die overigens zonder inmenging het economisch gedeelte van het partijprogramma mogen schrijven. Ontspanning is voor luie Walen en profiterende socialisten. Wie elke dag tot zijn 70e verjaardag hard werkt, heeft geen tijd voor festivals.
Of we kunnen deze suggestie volgen. Tegen humor bestaat geen wapen, hoe graag onze onderdrukkers dat ook zouden willen.
----------
[1] Zo zijn zowel Didier Reynders als Yves Leterme supporters van Standard Luik, een ploeg die bekend staat om zijn door Luikse PS'ers gedomineerde spionkop. Bizar.
[2] Zou het echt toeval zijn dat we ook hier weer moeten verwijzen naar die stad aan de Schelde die zich de onbetwiste hoofdstad van Vlaanderen waant?
[3] Voor een grondige ontmaskering van ideologie van de N-VA verwijs ik graag naar het boek 'N-VA, analyse van een politieke ideologie' van Ico Maly, uitgegeven bij Epo. Dik, maar zeer verhelderend.
