Malcolm ontmaskert valse begrippen, deel 1: “lageloonlanden”

Ik begin het nieuwe jaar maar meteen met een nieuwe reeks blogposts waarin ik zal proberen een aantal valse begrippen te ontmaskeren en eerlijker of correcter alternatieven wil suggereren. De volgorde waarin de begrippen aan bod komen, is vrij toevallig gekozen en moet niet als een rangorde worden geïnterpreteerd. De eerste aflevering in de reeks draait in elk geval al meteen rond een begrip dat we al jaren elke dag moeten aanhoren, maar dat eigenlijk geen echte betekenis heeft.

Het gebruik van een vals begrip is in mijn ogen niet hetzelfde als een vergissing. Het gaat hier wel degelijk om woorden en uitdrukkingen die moedwillig, met voorbedachten rade en om zuiver ideologische redenen verkeerd worden gebruikt om de indruk te wekken dat een bepaald politiek standpunt eigenlijk een objectieve en rationele vaststelling is. Ik heb het hier, met andere woorden, over subtiel verborgen propagandaboodschappen die zo wijdverspreid worden gebruikt dat velen niet meer beseffen dat ze de werkelijkheid niet correct weergeven.

Vals begrip: Lageloonlanden
Aanverwante terminologie: loonkloof, loonhandicap, hoge loonkosten

Valse betekenis: Er is een groot verschil tussen de lonen die arbeiders ontvangen in rijke Westerse landen, waaronder België, en een hoop andere landen, met als bekende voorbeelden India, China, of Bangladesh. Ten gevolge van dat grote verschil verhuizen veel bedrijven hun productie-eenheden naar die landen, wat tot massale ontslagen in de Westerse landen leidt. Om dat concurrentieel nadeel weg te werken, willen veel Westerse regeringen de lonen in eigen land laten dalen, zodat de kloof tussen beide wordt weggewerkt of toch minstens een stuk kleiner wordt. Wie hiertegen protesteert, moet beseffen dat het alternatief erin bestaat dat nog meer bedrijven zullen verhuizen en nog meer jobs zullen verloren gaan.

Echte betekenis: Denkt er nu echt iemand dat mensen graag veertien uur per dag tegen een hongerloon werken? Denkt er nu echt iemand dat de mensen in die derdewereldlanden niet liever ook wat meer welvaart zouden kennen? De gemiddelde arme arbeider in een derdewereldland zou ook graag voldoende geld verdienen om zijn gezin te onderhouden, zijn kinderen een toekomst te bieden en zich geapprecieerd te voelen voor het harde werk dat hij levert. Dat gebeurt echter niet.  Om een of meerdere redenen is het voor hem echter onmogelijk een hoger loon te krijgen. Als hij protesteert, wordt hij afgedankt en vervangen door iemand die niet klaagt. Er is geen wetgeving om hem te beschermen tegen dergelijke afdankingen. Als hij zich organiseert, arresteert de politie zijn vakbondleiders of andere activisten. Als hij protesteert, wordt hij opgepakt en brutaal mishandeld tot hij zijn verzet opgeeft. Als hij zich tot een rechtbank wendt, wordt zijn zaak zonder gevolg geklasseerd. Als hij een politieke partij opricht, worden de verkiezingsresultaten vervalst. Als hij toch aan de macht weet te komen en de hervormingen doorvoert, verhuizen de bedrijven in kwestie gewoon naar een ander land waar de lonen nog steeds extreem laag zijn. Er is geen kloof tussen de lonen, maar een kloof tussen de mogelijkheden waarover arbeiders beschikken om voor hun rechten op te komen en aanvaardbare lonen te eisen.

Gesuggereerd begrip: Dictatuur
Aanvaardbare varianten: repressieve landen, lagerechtenlanden