Noord-Amerikaanse politiek
Hoewel de politieke invloed van de VS natuurlijk elke uithoek van de wereld bereikt, hebben we de significantste der gestorven politici uit de VS toch maar samen in een deel van het grote overzicht samengebracht. Een land met meer dan 332 miljoen inwoners telt natuurlijk veel van nature niet onsterfelijke mandatarissen, maar slechts weinigen onder hen zullen door mensen met enig gezond verstand of moreel besef worden gemist.
Het markantste overlijden in dit hoofdstuk is zeker en vast dat van Henry Kissinger. De eerste 22 van zijn 100 levensjaren viel het allemaal nog wel mee. Kissinger ontvluchtte in 1938 het door de nazi's overgenomen Duitsland en integreerde zich snel in de Amerikaanse samenleving. In 1945 kreeg hij als een van de weinige Duitssprekende GI's de zeer eerbare verantwoordelijkheid voor het opsporen en arresteren van leden van de Gestapo in Hannover.
Als veiligheidsadviseur en minister in de regering van president Nixon begon het echter al snel mis te lopen. Zijn pogingen om de relaties met China en Rusland te verbeteren, vallen zeker nog te verdedigen en het valt ook op dat hij, als nipt aan een genocide ontsnapte Jood, aanvankelijk weinig sympathie voor Israël had. Over het lot van de Russische Joden zei hij ooit het volgende: “if they put Jews into gas chambers in the Soviet Union, it is not an American concern. Maybe a humanitarian concern.”, “If it were not for the accident of my birth, I would be antisemitic” en “any people who has been persecuted for two thousand years must be doing something wrong.” Ook was hij net eerlijk genoeg om het Nobelcomité in 1975 te vragen of ze wilden dat hij zijn Nobelprijs voor de Vrede zou teruggeven.
In feite had Kissinger een en slechts een doel, met name het verstevigen en in stand houden van de dominante positie van de VS in de wereld. Voor dat doel mochten wel wat middelen worden geheiligd, want Kissinger zal in de eerste plaats worden herinnerd als de Realpolitiker die tot elke deal met een gewetenloze dictator bereid was als dit de invloed van mogelijke tegenstanders van de VS zou verzwakken.
Als spilfiguur van het buitenlands beleid bepaalde Kissinger dat de VS haast onvoorwaardelijke steun zouden geven aan de militaire junta van Argentinië, verantwoordelijk voor minstens 30.000 dode dissidenten, aan de staatsgreep van generaal Pinochet in Chili, die leidde tot de executie van minstens 3.000 politieke tegenstanders en de foltering van tienduizenden anderen, aan operatie Condor, een door de CIA gecoördineerde folteropleiding die gratis aan alle Zuid-Amerikaanse dictators werd aangeboden, aan de Rode Khmer in Cambodja, die zonder de minste Amerikaanse inmenging of bezwaren bijna 2.000.000 Cambodjanen zou terechtstellen maar wel handig van pas kwam om de Vietnamese communisten te beletten een te grote invloed over Zuid-Oost-Azië te krijgen, aan de invasie van de voormalige Portugese kolonie Oost-Timor door de Indonesische dictator Soeharto, wiens soldaten ongeveer 200.000 slachtoffers zouden maken, aan de Zaïrese dictator Mobutu Sese Seko, wiens corrupte regering zo inefficiënt was dat niemand kan berekenen hoeveel doden hij op zijn geweten had, aan de Pakistaanse generaal Yahia Khan, wiens troepen in het latere Bangladesh ongeveer 3.000.000 hindoes hebben afgeslacht, aan de Iraanse shah Reza Pahlavi, die men nog het best als een slecht verlichte despoot omschrijft, en na de Yom Kippour-oorlog ook aan de Israëlische Regering, wat de Arabische koning Faisal zo boos maakte dat hij het olie-embargo van 1973 afkondigde, wat meteen het einde van het optimisme van de sixties betekende en even rechtstreeks tot de huidige verrechtsing van de westerse politiek heeft geleid als het Verdrag van Versailles tot de opkomst van de NSDAP heeft geleid.
Kissinger was een spin in het midden van een web waarin individuele levens of de mensenrechten geen rol speelden. Na zijn overlijden volgden eerbetuigingen van mensen als Tony Blair, Vladimir Poetin, Charles Michel, Benjamin Netanyahu en de volledige Chinese communistische partij. Gelukkig ging de Chileense ambassadeur in de VS een heel klein beetje in tegen de trend door Kissinger te omschrijven als iemand met een “profound moral wretchedness”.
Een van de Amerikaanse presidenten die met Kissinger te maken kreeg, was Jimmy Carter, sinds kort weduwnaar van Rosalynn Carter. Zij hadden een zeer gelukkig huwelijk, enkel ontsierd door hun gewoonte elkaar elke avond fragmenten uit de Bijbel voor te lezen, maar het is toch weer typisch dat Rosalynn, beste leerlinge van haar hele middelbare school, de droom van hogere studies moest laten vallen omdat ze met Jimmy trouwde.
Godsdienst speelt sowieso een belangrijke rol in de Amerikaanse politiek en dat is deels de verdienste van de zogenaamde televisiepredikanten, waaronder de door controverse achtervolgde Pat Robertson. Zelfs zijn medailles voor zijn deelname aan de oorlog in Korea werden door mede-oudstrijders in twijfel getrokken, maar als volgeling van een vreedzame christus maakte hij naam door op te roepen tot het vermoorden van toenmalig Venezolaans president Chavez, noemde hij de orkaan Katrina een straf van god voor de legalisering van abortus, vond hij de aanslagen van 11/09, ginder foutief als 09/11 geschreven, een rechtstreeks gevolg van het feminisme en verklaarde hij zowat elke andere godsdienst satanisch, met uitzondering van het boeddhisme, dat hij als een ziekte omschreef. Als hij niet predikte, was hij betrokken bij schimmige deals met uitgesproken anticommunistische Afrikaanse dictators als de toenmalige Zaïrese president Mobutu Sese Seko. Het spreekt dan ook voor zich dat hij ooit nog voor de zelf helaas veel te laat overleden president Reagan heeft gewerkt.
Natuurlijk bevindt niet elke Amerikaan zich aan de rechterzijde van het spectrum, want in een gevangenis in North-Carolina waar hij een levenslange celstraf uitzat voor de aanslagen die hem de bijnaam 'Unabomber' hadden opgeleverd, pleegde Ted Kaczynski zelfmoord. Kaczynski begon als een veelbelovend en intelligent wiskundige die een veelgeprezen doctoraatsthesis op zijn naam had staan. Na deelname aan de zeer omstreden gedragsstudies van de voormalige CIA-medewerker Henry Murray en het overwegen van een gendertransitie, sloot hij zich steeds meer af van de wereld, tot hij besloot de strijd aan te gaan met de vastgoedontwikkelaars die steeds meer natuurgebieden vernietigden, wetenschappers die technologische ontwikkeling boven natuurbehoud stelden en het economisch model dat hen hiertoe aanspoorde. Het resultaat was een bommencampagne die enkel tot een einde kwam toen hij door zijn eigen broer werd verraden, nadat die zijn schrijfstijl had herkend in het manifest dat hij naar verschillende grote mediaconcerns had gestuurd met de belofte geen aanslagen meer te zullen plegen indien het Amerikaans publiek de kans zou krijgen zijn standpunten te lezen.
Het eerste magazine dat aanbood tot de publicatie over te gaan, was eigenaardig genoeg trouwens Penthouse, dat toch wel om andere vormen en inhoud bekendstaat. Hoewel alle lezers altijd beweren dat het hen om de boeiende artikelen te doen is, vond Kaczynski dit toch niet het ideale medium en kondigde hij aan in dat geval toch nog een laatste aanslag te plegen. Hierop heeft The Washington Post alle 35.000 woorden dan maar gedrukt.
Het is trouwens evenmin zo dat elke Amerikaanse katholiek zich enkel met pedofilie bezighoudt. Zo heeft de Franciscaan Louis Vitale zich gewijd aan vreedzame protestacties tegen oorlog en foltering. In tegenstelling tot al die priesters die niet van de kindjes af konden blijven, is hij daarvoor wel degelijk gearresteerd. Meer nog, de man heeft waarschijnlijk records gebroken, want hij is tijdens diverse demonstraties maar liefst 400 keer door de politie opgepakt.
Jim Larkin, eigenaar van verschillende kranten en van wijlen de website Backpage, heeft zelfmoord gepleegd. Hij was verantwoordelijk voor vele artikels waarin corrupte politici en politieagenten werd ontmaskerd, waarvoor hij werd beloond met letterlijk honderden rechtszaken, die hij overigens allemaal heeft gewonnen, en tientallen gevallen van intimidatie, wat hem voldoende schadevergoedingen opleverde om zijn advocaten te blijven betalen. Een van zijn aanvallers was de huidige vicepresident Kamala Harris, die hier waarschijnlijk zelfs stemmen mee heeft gewonnen. Dankzij de karikatuur genaamd Donald Trump vergeet men wel eens dat ook die andere partij dringend een grote opkuisbeurt kan gebruiken.
Verder overleed het democratisch partijcreatuur Dianne Feinstein, miljonair van beroep en centrumrechts politica van nature. Goed, op het vlak van natuurbehoud heeft zij zeer verdienstelijke zaken verwezenlijkt en ook in het abortusdebat stond ze aan de goede kant, maar los daarvan heeft ze ook wel de benoeming van verschillende zeer rechtse rechters in het Hooggerechtshof goedgekeurd, tegen de erkenning van het homohuwelijk gestemd, de doodstraf ondersteund hoewel iedereen ondertussen weet hoeveel onschuldig veroordeelden in de Amerikaanse gevangenissen zitten, voor de invasie van Irak gestemd en gepleit tegen een gezondheidszorg naar Europees model.
Ze was ook voorstander van de Patriot Act, maar die steun werd wel wat kleiner toen bleek dat de CIA ook haar computer had gehackt en vertrouwelijke informatie had gekopieerd.
Het antwoord op de vraag hoe zij een van de belangrijkste senatoren van het land is kunnen worden, is wel pijnlijk. Ze is namelijk een nationale bekendheid geworden als burgemeester van San Francisco, toen de meest progressieve stad van het hele land, maar ze heeft die titel natuurlijk enkel gekregen nadat haar voorganger, de zeer populaire George Moscone, werd vermoord door Dan White, een gefrustreerde stadsgenoot met financiële problemen en de bedenker van de zogenaamde 'Twinkie Defense'. Volgens die verdediging toont de consumptie van veel suikerrijke snoepjes aan dat iemand een depressie heeft en bijgevolg mentaal niet in staat is een moord van voorbedachten rade te plannen. White heeft de democratisch verkozen burgemeester van een grote stad doodgeschoten en heeft vijf jaar in de cel gezeten. In de cellen naast de zijne zaten anderen veel langere straffen uit voor veel minder ernstige feiten en de bevolking zat gedurende decennia opgescheept met Feinstein.
Opvoeding en ervaringen tijdens de jeugd betekenen veel voor de vorming van het individu. Zo overleed ook de stiefvader van de reeds lang vermoorde Tupac Shakur, de genaamde Mutulu Shakur. Hij was net vrijgekomen na dertig jaar in de cel te hebben gezeten voor een gewapende bankoverval als lid van de Black Liberation Army, waarover Patti Smith ooit nog zong, en voor het doodschieten van twee politieagenten tijdens het wegrijden van die overval.
Daartegenover staat dat in de VS uiteraard weer wat onschuldige burgers van Afrikaanse origine door hun eigen politie zijn vermoord. In het geval van Tyre Nichols uit Memphis valt het wel op dat de vijf daders zelf allemaal zwarte agenten waren.
Blanke politici worden uiteraard niet door de politie neergeschoten en zo wist John Jenrette gewoon in zijn bed te overlijden. Deze gewezen volksvertegenwoordiger uit South Carolina was eigenaardig genoeg het bekendst omdat hij een pauze tijdens een lange parlementaire vergadering gebruikte om sex te hebben op de trappen van het Capitool. Nog eigenaardiger is dat hij toen sex had met zijn eigen vrouw, wat wel ingaat tegen de normen en waarden van de Amerikaanse politiek.
Laura Ann Carleton had een kledingzaak en was eigenlijk niet actief in de politiek. Toch werd ze door een zelfverklaarde 'true follower of christ' doodgeschoten omdat ze een regenboogvlag aan de gevel van haar winkel had hangen. In tegenstelling tot wat men zou vermoeden, was de dader geen aanhanger van Donald Trump, want hij vond de gewezen president veel te gematigd.
In Kansas moest Mark Gietzen dan weer een moeilijke keuze maken. Zou hij al zijn geld besteden aan een anti-abortuscampagne of aan het onderhoud van zijn sportvliegtuig, een Cessna 172? Wel, een tijdje later is hij gestorven in het wrak van zijn neergestort toestel. Zijn wetsvoorstel werd niet goedgekeurd.
