Op 31 december 2012 heeft Herman Schueremans zijn ontslag als Vlaams volksvertegenwoordiger ingediend. Aangezien dat ontslag in feite al op 1 januari 2013 inging, komt mijn stukje zoals wel vaker het geval is maar liefst een week te laat. Maar dat zal me niet tegenhouden even wat kritiek op deze schijnheilige zakkenvuller en onbetrouwbare intrigant te geven. Wat mij het meest stoort, is niet het gebrek aan inzet of werklust van de heer Schueremans als lid van het Vlaams Parlement. Mij interesseert het niet dat hij tijdens zijn periode als verkozene, van juli 2004 tot enkele dagen geleden, slechts 7 percent van de vergaderingen heeft bijgewoond van de commissies waar hij lid van was. Mij interesseert het niet dat hij tijdens diezelfde periode slechts vijf vragen om uitleg en nul interpellaties heeft ingediend. Mij interesseert het niet dat hij hiervoor een riant loon en enkele extraatjes heeft ontvangen [1]. Het interesseert mij zelfs niet dat hij in 2009 tot volksvertegenwoordiger is verkozen met amper 8763 voorkeurstemmen, wat nochtans niet minder betekent dan dat hij van de electorale ‘kracht’ van de rest van zijn partij heeft geprofiteerd.
Wat mij stoort, is de hypocrisie van deze geldbeluste kwal. Ooit zal ik wel eens de tijd nemen om hierover een zeer dik dossier samen te stellen en al die compromitterende informatie in één agressieve worp op het net te keilen, maar nu beperk ik me tot één enkel voorbeeld dat in feite alles zegt.
Schueremans zelf vindt dat muziek zijn roeping [2] is. Dat klinkt al vrij theatraal, maar in feite mag hij dan toch eens uitleggen waarom hij bij het maken van keuzes en beslissingen vooral naar de potentiële aangroei van zijn bankrekening kijkt. Hij heeft zijn bedrijf verkocht aan Amerikanen, maar is er zelf een werknemer van gebleven. Handig voor die Amerikanen, natuurlijk, want daarmee moesten ze niet zelf op zoek naar een bekende mediafiguur als uithangbord voor hun Belgische tak.
Eigenlijk heeft Schueremans zijn bedrijven, On The Rox en Sound verkocht aan SFX Entertainment, een spin-off van Clear Channel Communications die later tot Live Nation is omgedoopt. Denk nu niet dat de spin-off volledig los staat van het oorspronkelijke moederbedrijf. Verschillende kopstukken uit de raad van bestuur van Clear Channel Communications zitten ook in de raad van bestuur van Live Nation en er is duidelijk een algemene, zij het officieuze, strategie aan de gang, met name het opkopen van alles wat ook maar enig belang heeft in de muziekwereld om zo een quasi-monopolie op poten te zetten. In België ging en gaat het vooral om Rock Werchter, Graspop Metal Meeting, I Love Techno, Vorst Nationaal en binnenkort allicht ook Tomorrowland.
Nu kan het bovenstaande gewoon als kritiek op het kapitalisme an sich worden beschouwd en is dit nu eenmaal zeer gewoon in een lucratieve sector dat grote bedrijven kleinere bedrijven opkopen. Er is echter toch nog iets meer aan de hand. Clear Channel wordt in zijn thuisland, de Verenigde Staten, vaak bekritiseerd voor allerhande onfrisse praktijken, zoals het inhuren van professionele acteurs om als ‘luisteraars’ naar talkshows te bellen en het opkopen van alternatieve zenders om ze na een interne ontslagronde tot commerciële zenders om te vormen. Maar het kan natuurlijk nog erger.
Zo is er dit: http://en.wikipedia.org/wiki/2001_Clear_Channel_memorandum . Dit is een lijst [3] met nummers die volgens de top van het bedrijf uit alle playlists moest worden geweerd na de sloop van het WTC op 9 september 2001. Schueremans vindt het blijkbaar niet erg daar onrechtstreeks mee geassocieerd te worden. Natuurlijk heeft hij die lijst niet zelf opgesteld, maar het gaat erom wiens dollars hij maandelijks als loon ontvangt.
Er is echter ook dit: http://www.hollywoodreporter.com/news/music-executive-salaries-hit-high… , een artikel waaruit blijkt dat in 2012 [4] de ceo van Live Nation tientallen miljoenen dollars heeft verdiend [5]. Waren die overdreven en steeds maar stijgende lonen van topmanagers die elke band met de realiteit kwijt zijn geraakt niet een van de belangrijkste oorzaken van de wereldwijde crisis waar we nu mee zitten?
En dan is natuurlijk nog dit: http://kevinfortruth.wordpress.com/2012/10/14/clear-channels-racist-ohi… . Dit is natuurlijk maar een van de vele anekdotes waarmee ingewijden in de vuile praktijken van de Amerikaanse politiek honderden pagina’s mee zouden kunnen vullen. De kern van de zaak is echter dat Clear Channel voluit de republikeinen steunt en dat een aantal leden van de raad van bestuur van Clear Channel ook in de raad van bestuur van Live Nation zetelen.
En dus betalen Belgische jongeren misschien wel geld om op een festival een groep met kritische teksten als Rage against the Machine te zien. Natuurlijk is dat festival, net als bijna alles, ondertussen door Live Nation overgenomen. En dus gaat een gedeelte van het geld dat die jongeren daar spenderen naar een Amerikaans bedrijf dat wordt bestuurd door miljonairs die met hun ander bedrijf groepen met kritische teksten censureren en financiële steun verlenen aan de grootste criminele organisatie ter wereld, de republikeinse partij, die er net alles aan doet om de in die kritische teksten aangekaarte problemen in stand te houden.
Maar dat stoort onze Herman natuurlijk allemaal niet. Wat hem betreft, is het allemaal rock ‘n’ roll. Met een sympathieke glimlach wordt de bankrekening gevuld en de rest van het land voorgelogen dat het allemaal zo erg nog niet is.
----------
[1] Zie http://www.vlaamsparlement.be/vp/vlaamsevolksvertegenwoordigers/statuut… voor een vrij volledig overzicht.
[2] http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20130109_00427… De verwijzing naar een ‘roeping’ staat helemaal onderaan.
[3] De lijst is niet alleen belachelijk omwille van wat er zoal opstaat (want U2 en Jimi Hendrix zijn blijkbaar plots staatsgevaarlijk…) maar ook omwille van wat er niet opstaat. Zo is ‘Ticket to ride’ van The Beatles blijkbaar plots een stuk opruiender dan de vrolijke meezinger ‘Destroy the USA’ van The Briefs. Maar ja, de lijst komt natuurlijk ook van een bedrijf dat er zelf voor heeft gezorgd dat undergroundbands in de VS amper nog ergens airplay krijgen.
[4] Hij heeft ondertussen trouwens ontslag genomen, maar dat doet even niet ter zake.
[5] Ik ga ervan uit dat dit het bruto bedrag is. Ik zou anders niet weten hoe een journalist kan weten welke aftrekposten en andere onkosten of inkomsten de man op zijn belastingformulier kan of mag invullen.
