Alvorens te klagen, kunnen we best weten waar de discussie nu eigenlijk over gaat. Wat natuurlijk niet betekent, dat we nadien niet meer zullen klagen. De nieuwe geluidsnormen zijn schadelijker voor de leefbaarheid van onze stad dan de zogenaamde wantoestanden waarvoor ze in het leven zijn geroepen. De grootste bedreiging van de leefbaarheid van de binnenstad bestaat trouwens uit rijke mensen die veel te dure nieuwbouwappartementen kopen en vervolgens vinden dat de rest der bewoners zich maar aan hun wensen moet aanpassen, zelfs als dat betekent dat ze hierdoor hun broodwinning verliezen. Zij hebben het geld en dus hebben zij ook alle rechten. Leuven is het slachtoffer van zijn eigen succes geworden.
Aan deze blog entry zijn twee bijlagen verbonden. De eerste bijlage bestaat uit de tekst van het nieuwe politiereglement zoals die door de gemeenteraad van Leuven is goedgekeurd. De tweede bijlage bestaat uit de hieraan voorafgegane presentatie van de nieuwe geluidsnormen door de bevoegde schepen in de commissie Leefmilieu, Openbaar Groen, Begraafplaatsen en Stadsreiniging. Volgens mij zou de stadsreiniging er trouwens uit moeten bestaan al die op de rest neerkijkende bourgeois uit hun luxeflats te verjagen, maar de meerderheid der verkozenen deelt mijn mening blijkbaar niet.
Nu zou het natuurlijk handig en nuttig zijn die teksten grondig te analyseren en hier misschien zelfs een samenvatting te publiceren, maar ik kan het niet opbrengen. Wie zichzelf met minimale inspanning een depressie wil aansmeren, moet beide bijlagen maar zelf eens doorworstelen. De nepargumenten en drogredenen struikelen over elkaar om een maatregel te verantwoorden die niet bedoeld is ter bescherming van het gehoor van jongeren maar ter bescherming van de rust van de elite. Mij doet het vooral denken aan het rookverbod in de horeca, dat aan de publieke opinie verkocht is als een beslissing ter bescherming van de gezondheid der tappers en niet als een bescherming van gewezen rokers die vreesden door al die rokers rondom hen opnieuw te hervallen.
Zelf wil ik me hier beperken tot de vaststelling dat deze maatregel ook dient als een belangrijke test voor Mohamed Ridouani, die ondertussen niet meer nu en dan maar echt elke ochtend een erectie krijgt van de idee ooit burgemeester te kunnen worden.
Ridouani, die beweert een socialist te zijn, maar eigenlijk alles vertegenwoordigt wat met die partij mis is, moet zich een waardig opvolger van de oude Louis tonen. Ridouani, die na het wankelen van het officieel links-liberale Spirit niet snel genoeg een kaart van een andere partij kon kopen om zijn carrière vooruit te helpen, moet nu een lastig en door velen omstreden dossier tot een goed einde brengen. Ridouani, die vorig jaar tijdens de Ramadan in het Marktrockcafé Cava zat te slurpen en bijgevolg niet meer moet mekkeren over zijn respect voor de Ramadan, moet bewijzen dat hij deze maatregel kan doorvoeren en niet zo maar voor het protest van cafébazen en hun publiek zal buigen. Enkel wanneer hij deze opdracht tot een goed einde brengt en ondertussen een paar onverdraagzame mensen aan de top van de lokale politiek en ambtenarij van het lang aanslepend probleem van het populaire nachtleven bevrijdt, zal Louis hem waardig bevinden en zal hem de plaats van lijsttrekker worden aangeboden.
Pech voor die competente sp.a'ers die al jaren trachten iets voor hun medemensen te doen en die nu opzij worden geschoven voor een opportunist die als enig voordeel heeft dat Louis erop kan rekenen dat hij zijn bevelen blindelings zal opvolgen, een zekerheid die mensen als Denise Vandevoort, Karin Jiroflée of zelfs Dirk Robbeets hem niet met een mathematische onbetwistbaarheid bieden. Pech ook voor de bevolking, die volgende keer kan kiezen tussen pest (CD&V, die we wel met een middeleeuwse aandoening kunnen omschrijven), cholera (Open Vld, het belangrijkste symptoom is immers de diarree die het aanschouwen van Patricia Ceysens wel eens kan veroorzaken) of dengue oftewel gele koorts (sp.a, want rood is een kleur die Ridouani niet kent). Sommigen noemen hem een salonsocialist, maar zo vriendelijk ben ik niet. Hij is niet meer dan een fluim in het gezicht van de Leuvenaar.
