In Turkije vechten de meer verlichte, vrijheidsgezinde en niet door religie of traditie verblinde inwoners tegen een repressief regime. Deze strijd is, ondanks de vele kilometers die ons van de pepperspray scheiden, niet zonder belang voor ons. De inzet is zelfs zeer belangrijk. Als de ene kant wint, krijgen we misschien eindelijk een Europese lidstaat met een islamitische achtergrond die zich van de traditie afkeert en liever naar de toekomst kijkt. Als de andere kant wint, kunnen de stenigers van onderwijs volgende meisjes letterlijk kamperen aan de grens van een Europese lidstaat waar de democratie sowieso al aan het wankelen is geslagen.
In Syrië vechten een hoop mensen om te overleven. Hun gelederen wordt versterkt, als dat woord hier van toepassing is, door jongeren die op YouTube uiteraard een grote mond hebben en waarvan bijgevolg bewezen is dat ze uit Antwerpen afkomstig zijn.
In Nicaragua heeft de corrupte regering een gedeelte van het nationaal grondgebied gewoonweg in concessie gegeven aan een ongetwijfeld even corrupt Chinees bedrijf om er een kanaal tussen twee oceanen te graven. Dat dit een ecologische ramp buiten categorie wordt, houdt enkel de plaatselijke bevolking wakker. Het zal weer niet lang duren voor binnenlandse doodseskaders en buitenlandse huurlingen de opdracht krijgen dit belangrijk investeringsproject van kleinzielig protest om drinkbaar water te vrijwaren.
In Wallonië verliest de PS volgens de recentste peilingen ongeveer 8 percent van zijn kiezers aan de maoïsten van de PTB, het equivalent van onze PvdA. Het is duidelijk dat de verarmde en door het kapitalisme tot een leven zonder perspectieven veroordeelde bewoners van traditionele arbeiderswijken vinden dat de premier zich te zeer door zijn coalitiepartners tot compromissen ten voordele van de economische bovenlaag laat verleiden. Als de PS, de enige partij die de N-VA nog van een volledige machtsovername kan afhouden, er niet in slaagt zich linkser te profileren, is de afbouw van de welvaartstaat plots nog maar een kwestie van maanden meer. Als de PS er echter in slaagt zich echt links te profileren, is de kans groot dat een hoop andere partijen zich in bochten zullen wringen om samen een coalitie tegen deze verdedigers van de onbelangrijken en de minderwaardigen te vormen.
En wat gebeurt er ondertussen in Leuven? Wel, ons belangrijkste probleem de komende maanden hebben we niet te wijten aan moslimextremisten, corrupte bedrijven of politici die zelfs nu al enkel nog aan hun verkiezingscampagne kunnen denken. Neen, wij moeten het stellen met een iets te oude burgemeester, een zeer lui politiekorps en een belachelijk strenge milieuambtenaar die samen een groot gedeelte van de inwoners en de bezoekers van de stad het leven zuur willen maken.
Ik verwijs naar deze open brief aan het stadsbestuur. Ik ben nooit een groot verdediger van al die commerciële cafés op en rond de Oude Markt geweest. Ik heb me zelfs zeer vaak aan hun bestaan geërgerd. Alleen hebben ze ditmaal meer dan gelijk en dat mag dan ook weer worden gezegd.
Mijn belangrijkste conclusie is en blijft in elk geval dat we hier een achterhoedegevecht leveren. Terwijl de planeet en onze samenleving systematisch om zeep worden geholpen, moeten wij discussies voeren met mensen wiens enig doel in het leven eruit bestaat anderen te controleren. Ik geloof in de maakbaarheid van de samenleving, maar dat betekent niet automatisch dat elke gemaakte samenleving automatisch het verdedigen waard is.
